Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/2877 Esas 2019/745 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 24. Hukuk Dairesi


TÜRK MİLLETİ ADINA
K A R A R
Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/2 maddesinde ""Birinci fıkranın (a) bendindeki kararlarda alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, kırk bin Türk Liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırk bin Türk Lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir "" denilmektedir.Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi 02/12/2016-31/12/2016 tarihleri arasında 40.000 TL, 01/01/2017-31/12/2017 tarihleri arasında 41.530,00-TL, 01/01/2018-31.12.2018 tarihleri arasında 47.530,00-TL, 01.01.2019 tarihinden sonra verilen kararlar için 58.800,00 TL"dir.
Dava dilekçesi ile davacının fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 1.000 TL maddi tazminat ve 50.000,00-TL manevi tazminat talebinde bulunduğu ve ilk derece mahkemesince verilen 13/01/2017 tarihli karar ile davacının maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile davacı lehine 847,99- TL maddi ve 5.000,00 TL manevi tazminata hükmedildiği,bu karara karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 24. Hukuk Dairesince verilen 08/02/2018 tarihli karar ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği ve bu kararın yine davacı vekilince temyize getirildiği anlaşılmaktadır. Davacı için kabul edilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi itibariyle ayrı ayrı 47.530,00 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır. O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davacı vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı H.M.K."nun 362/1-a ve (2), 366 ve 352. maddeleri uyarınca reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, temyiz edilen miktar temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından REDDİNE, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 07/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.