Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/15386 Esas 2016/13733 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesine göre beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekili ve mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Olay tarihinde saat 18:30 sıralarında meskun mahalde, iki şeritli tek yönlü, 6,5 metre genişliğinde bölünmüş, sağda yaya kaldırımı, solda orta refüj olan, yaya geçidi ve kavşağın olmadığı yolda, sanığın sevk ve idaresindeki motosikletle seyri sırasında, solunda kendisi ile aynı yönde gitmekte olan bir minibüsün önünden geçerek kendi seyir istikametine göre sağ karşı tarafa geçmek isteyen katılan yayaya motosikletin ön kısmı ile çarpması sonucu katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanması ile neticelenen olayda; dosya kapsamına uygun olan, katılan ve sanığın hazır bulunduğu 09/11/2012 tarihinde yapılan keşif neticesi hazırlanan 19.11.2012 tarihli bilirkişi raporunda, 22/04/2013 tarihli Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Daire Başkanlığı raporunda ve 13/05/2014 tarihli Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Daire Başkanlığı “Genişletilmiş Uzmanlar Komisyonu” raporlarında, kazanın oluşumunda katılanın asli, sanığın tali kusurlu olduğunun belirlendiği anlaşılmakla, mahkemece “sanığın üzerine yüklenen taksirle yaralama suçunun gerçekleşmesine yönelik kusurunu gösteren ve olayın meydana gelişinde etkenlik arz eden davranışını gösteren her türlü şüpheden uzak kesin ve yeterli somut delile ulaşılamadığından” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeler ile mahkumiyeti yerine beraatine dair yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekili ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 27.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.