Y A R G I T A Y İ L A M I


MAHKEMESİ : 2. İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 27.05.1998-06.03.2010 tarihleri arasında davalı işverenlikte çalıştığını, ilk işe girdiğinde şirketin isminin .... olduğunu, bu işyerinin aynı kuruluşun şirketi olan davalı şirkete geçişinin yapıldığını ve müvekkilinin de hiç ara vermeden davalı işyerinde çalışmaya devam ettiğini, davalı tarafından iş sözleşmesine haksız ve sebepsiz olarak son verildiğini, fesih sonrasında bir kısmı nakit, kalanı senet üzerinden toplamda 10.600,00 TL ödendiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil alacağının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının tüm haklarının kullanıp tüm alacaklarının kendisine ödendiğini, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davacının ibraname verdiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin davalı işverence haklı bir sebep yokken feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin davalı işverence haklı bir sebep yokken feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi isabetlidir.
Ancak davalı lehine ret edilen tutara göre Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesi uyarınca 764,85 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi isabetsizdir. Bununla beraber bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
Temyize konu olan kararın hüküm kısmının; “Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden takdiren 1.828,08 TL avukatlık ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine” şeklindeki fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine aynı fıkra olmak üzere “Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden takdiren 1.828,08 TL avukatlık ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davalı kendisini vekille temsil ettirdiğinden ret edilen tutar dikkate alınarak karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesi uyarınca 764,85 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” hükümlerinin getirilmesi suretiyle hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.