Taraflar arasında görülen davada;Davacı, kayden maliki bulunduğu 690, 311 ve 300 parsel sayılı taşınmazlar üzerinde bulunan binaları davalıların işgal ederek oturmaya ve kullanmaya devam ettiklerini ileri sürüp, elatmanın önlenmesini istemiştir.
Davalılar, davacı ile baba-oğul torun ilişkileri olduğunu, parseller üzerinde bulunan evlerden birisinin V.B. tarafından yaptırıldığını, binanın değerinin arsanın değerinden yüksek olduğunu, binanın yapılmasına davacının itiraz etmediği gibi teşvik ettiğini bildirip, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davalı B. yönünden açılan davanın husumet yönünden reddine, diğer davalıların yaklaşık 30 yıldır taşınmazı davacının muvafakatı ile kullandığı gerekçesi ile bu davalılar hakkında açılan elatmanın önlenmesi davasının da reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ... ..... raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu 300, 311 ve 690 parsel sayılı taşınmazların davacı adına kayıtlı olduğu, davacının oğlu ve torunları olan davalı B.dışındaki davalıların taşınmazları davacının muvafakatı ile uzun süredir kullandıkları sabit olup, davalıların savunmasının da taşınmazları izinle kullandıkları yönünde olduğu anlaşılmaktadır.
Gerçekten de, davalıların anılan taşınmazlardaki tasarrufunun davacının muvafakatına dayalı olduğu sonucuna varılmaktadır. Ne varki, dava açılmakla muvafakatın geri alındığı kabul edilmelidir.
Hal böyle olunca, Türk Medeni Kanununun 683.maddesi hükmünden kaynaklanan davacının mülkiyet hakkına değer verilerek elatmanın önlenmesine karar verilmesi gerekirken, yasal olmayan gerekçelerle yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davacının, temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 24.2.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.