MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ücret, yıllık izin ücreti alacaklarının
ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 15.2.2010 gününde oy çokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY :
Davacı ; iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek kıdem, ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı; davacının son dönemlerde gerekli kontrolleri yapmadan mal sevkiyatı yaptığı, bu malların iade edildiği ve şirketi zarara uğrattığı, yapılan toplantıda davacının istifa dilekçesi vererek kendi isteği ile işten ayrıldığı, işçilik alacaklarının ödendiği belirtilerek davanın reddin savunmuştur.
Mahkemece; davacının kıdem ve ihbar tazminatları, istifa nedeni ile işten ayrıldığından reddine, bir kısım işçilik alacaklarının kabulüne karar verilmiştir.
Davacı vekilinin temyizi üzerine Yüksek Dairenin çoğunluk oyları ile yerel mahkeme kararı onanmıştır.
Çoğunluk görüşü ile olan uyuşmazlık davacının istifa ederek kendi isteği ile işten ayrılıp ayrılmadığı dolayısıyla kıdem - ihbar tazminatına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davacı iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini, işveren ise davacının verdiği istifa dilekçesi sonucu işten ayrıldığını ileri sürmüşlerdir.
İş sözleşmesinin tazminatı gerektirmeyecek şekilde sona erdiğini iddia eden taraf bu iddiasını ispat etmekle yükümlüdür. Burada ispat yükü davalı işverendedir işveren ileri sürdüğü fesih nedeni ile de bağlıdır.
Somut olayda işveren, davacının vermiş olduğu 19.9.2003 tarihli istifa dilekçesi ile akti sona erdirip işten ayrıldığını 23.3.2004 tarihli cevap dilekçesinde bildirmiştir. İşveren iddia edilen 19.9.2003 tarihli istifa dilekçe aslını yargılama boyunca ibraz edememiştir. Davacı ibraz edilen fotokopi belgeyi kabul etmediği gibi imzaya da itiraz etmiştir. Bilirkişice fotokopi üzerinde imza incelemesi yapılamamıştır.
Buna göre mahkemenin davacının istifa edip kendi isteği ile ayrıldığı yönündeki değerlendirmesi yerinde değildir.
Ayrıca davacının gerekli denetim görevini yerine getirmeyip işvereni zarara uğrattığı yönündeki savunması da her hangi bir tutanak ve belgeye dayanmadığından bu savunması da subut bulmamıştır.
Tüm bu açıklamalardan iş sözleşmesinin davacı tarafından istifa ile sonlandırıldığı, aynı şekilde işveren tarafından da 4857 sayılı yasanın 25-II. Maddesince haklı nedenle feshedildiği ispat edilemediğinden kıdem-ihbar tazminatlarının kabulüne karar verilmek üzere yerel mahkeme kararının bozulması düşüncesinde olduğumdan sayın çoğunluğun onama kararına bu nedenle katılamıyorum.