Defter - kayıt ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1572 Esas 2021/12956 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1572
Karar No: 2021/12956
Karar Tarihi: 21.12.2021

Defter - kayıt ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1572 Esas 2021/12956 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık, vergi denetmeninin çıkardığı tebligata uymayarak defter ve belgelerini ibraz etmediği gerekçesiyle defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçundan yargılandı. Ancak mahkeme, tebligatın usulüne uygun olmadığını ve incelemenin dairede yapılmasını gerektiren nedenlerin tespit edilmediğini belirterek sanığın beraatine karar verdi. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin bir iptal kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi ve karar bozuldu. Kanun maddeleri ise Vergi Usul Kanunu'nun 139. maddesi ve CMUK'nin 321. maddesi olarak açıklandı.

11. Ceza Dairesi 2018/1572 E. , 2021/12956 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme

1) 213 sayılı VUK"nin 139. maddesine göre; vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yerinin müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin iş yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir. İş yeri faal olan mükelleflere, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi için yapılan tebligatlar usulüne uygun olmadığından suçun unsurları oluşmayacaktır. Somut olaya gelince, vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesi için çıkartılan tebligatın, 24.05.2013 tarihinde sanığa bizzat iş yeri adresinde tebliğ edildiği; incelemenin dairede yapılmasını gerektiren nedenler tespit edilmediği için, defter ve belgelerin incelenmek üzere ibraz edilmek üzere denetmenlik adresine getirilmesi istenerek sürecin mükellef aleyhine tersine çevrildiği; hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı VUK"nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden tespit edilmediği ve suç tarihinde iş yerinde faaliyetin devam ettiği anlaşılmakla, unsurları oluşmayan atılı suçtan sanığın beraati yerine, mahkûmiyetine hükmedilmesi, yasaya aykırı,
2) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 21.12.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.