Davacı  10.8.1983-15.8.2005  tarihleri arasında tarım Bağ-Kur  sigortalısı olduğunun tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, mahkemenin yetkisizliğine karar vermiştir.
Hükmün davacı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, nitelikçe  kurum işleminin iptali ve sigortalılık  süresinin tesbitine ilişkindir.  Bu yönüyle  uyuşmazlığın 1479 sayılı Bağ-Kur Kanunu"ndan  kaynaklandığı açık olup Bağ-Kur  Kanunu"nda yetki ile ilgili bir düzenlemenin bulunmadığı,  bu durumda uyuşmazlığın 5521 sayılı Yasa"nın 15. maddesinin yollamada bulunduğu  Hukuk Usulü Muhakemeleri  Kanununun  9.ve 17. maddeleri  gereğince  çözümlenmesi gerektiği ortadadır.  HUMK"nun 9. maddesine göre Kurum merkezinin bulunduğu Ankara İş Mahkemesinde dava  açabileceği gibi 17. maddesine görede şubenin bulunduğu Gaziantep İş Mahkemesinde de dava açılabilir. Uyuşmazlığın şubenin işleminden kaynaklanmasına gerek yoktur.  Zira Kurumu temsilen kurum avukatlarının  şubenin bulunduğu yerde kurum aleyhine açılan davaları takibe yetkili  oldukları açıktır.  Tersinin kabulü halinde  Anayasanın 141 ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 77. maddelerinin öngördüğü emredici nitelikteki  hükümleri göz ardı edilmiş  olurki  bu hususun hukukça korunmasına  olarak  bulunmadığıda tartışmasızdır.
Somut olayda, davacının şubenin bulunduğu yerde, yetkili mahkemede dava açtığı dosyadaki bilgi ve belgelerden açıkça anlaşılmaktadır.
Mahkemece  bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın dava dilekçesinin yetki yönünden reddine karar verilmesi   usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının   bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine,  3.12.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.