Mahkemesi     :  İstanbul 3.İş Mahkemesi
Tarih               :  20.12.2006
No                   :  831-823  
                       
Davacı   davalı işveren nezdinde  1.9.2000-15.9.2004 tarihleri arası  çalıştığının    karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan kurum  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
 
Dava, davacının davalı işverene ait işyerinde 01.09.2000-15.09.2004 tarihleri arasında  kesintisiz çalıştığının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istemin kabulü ile, davacının davalı işyerinde 01.09.2000-15.09.2004 tarihleri arasında çalıştığının ve 18 yaşını doldurmadan önceki bu çalışmalarının sigortalı hizmetine başlangıç tespit etmemek kaydıyla emekliliğine esas gün sayısında nazara alınması gerektiğinin tespitine  karar verilmiş ise de; varılan bu sonuç eksik incelemeye dayalı olup usul ve yasaya aykırıdır.
Davalı, işveren tarafından davacıya ait işe giriş bildirgesi davalı Kuruma  verilmemiş, dönem bordrolarında da davacının her hangi bir çalışması bildirilmemiştir.  Somut olayda uyuşmazlık, fiili çalışma olgusunun yöntemince kanıtlanmış olup olmadığı, mahkemece bu yönde yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10.maddesinde bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması halinde somut bilgilere dayanması inandırıcı olmaları koşuluyla bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen komşu işyeri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunlara destekleyen diğer tanıklarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Somut olaya gelince; mahkemece açıklanan şekilde fiili çalışmanın varlığının yöntemince araştırılmadan sonuca gidildiği ortadadır. Gerçekten ifadesi hükme  dayanak alınan   tanıklar davalı işveren şirketin kayıtlı çalışanı olmadıkları gibi, kayıtlı komşu işyeri çalışanları da  olmamaları nedeniyle, tanık sözleri çalışma olgusu yönünden somut olgulara dayanmamakta soyut düzeyde kalmaktadır. Giderek, tanık sözlerinin inandırıcı güç ve nitelikte olduğu söylenemez. Ayrıca 2000-2004 yılları dönem bordrolarında aynı işyerinden başka çalışanların çalışmaları bildirilmesine rağmen bu kişilerin tanık olarak beyanları alınmamıştır.
Yapılacak iş; ihtilaf konusu dönemde çalışmaları bildirilen kayıtlı işyeri çalışanlarının tespitiyle, bulunamadığı taktirde zabıta  marifetiyle tespit edilecek, işyerine o tarihte komşu olan, işverenler ile bu  işyerlerinde çalıştığı tespit edilen kayıtlı komşu işyeri çalışanlarının bu kayıtları celbedilerek çalışmanın niteliği ile gerçek bir çalışma olup olmadığı yönünde yöntemince beyanlarını almak, çalışma olgusunu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı şekilde 506 sayılı Yasanın 2, 6, 9 ve 79/10. maddeleri gereğince kanıtladıktan sonra sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı Kurum  vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 27.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.