5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/4823 Esas 2017/9240 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4823
Karar No: 2017/9240
Karar Tarihi: 06.11.2017

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/4823 Esas 2017/9240 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yargıtay 19. Ceza Dairesi, 5809 sayılı Kanuna aykırılık suçu sebebiyle verilen mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu gerekçesiyle, yapılan temyiz isteminin reddine karar verildiğini belirtmektedir. Kararda, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde yapılan değişikliğe ve geçici 2. maddeye atıfta bulunulmuştur. Bu değişikliğe göre, 14.04.2011 tarihinden sonra 3.000 TL dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamamaktadır.

19. Ceza Dairesi 2017/4823 E. , 2017/9240 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin 02/03/2015 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 06/11/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.