Davacı, davalı işverenlere ait işyerinde geçen çalışmaların tespitiyle, işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının davalılara ait iş yerinde geçen 12.05.1997-10.04.2000 tarihleri arasındaki geçen çalışmaları nedeni ile toplam, 2.348.202.500 TL işçilik alacağının  faizi ile birlikte tahsili  istemine ilişkindir.
Mahkemece, Davalı R. yönünden açılan davanın reddi ile davacının, 01.01.1999 ve 10.04.2004 tarihleri arasında M.Ş. İ.’nın yanında çalıştığının tespitine karar verilmiş ise de verilen karar usul ve yasaya aykırıdır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının davalılar hakkında açmış olduğu hizmet tesbiti ve işçilik alacakları ile ilgili Silifke 1 Asliye Hukuk (İş) Mahkemesine açılan 2003/1212 E sayılı dava dosyasından işçilik alacakları ile ilgili dava tefrik edilerek  2003/1428 Esas no ya kaydedildiği ve yargılamaya devam edildiği, asıl dava dosyası olan  2003/1212 E sayılı dosya üzerinden yapılan yargılama sonucunda 01.02.2005 tarih ve 2004/1054 E 2005/25 K sayılı karar ile davacının 91.01.1999-10.04.2000 tarihleri arasındaki sürede davalı Mustafa Şahin İnanıcı’nın yanında çalıştığının tespitine karar verildiği ve bu kararın Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Görülmekte olan dava, davacı işçi tarafından açılan işçilik alacağına ilişkin alacak davası olduğu halde, bu konuda olumlu veya olumsuz herhangi bir karar verilmeksizin, dava konusu olmayan  çalışma sürelerinin tespiti yönünde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırıdır.
Öte yandan dava niteliği gereği taraf olmayan Sosyal Sigortalar Kurumu yönünden de sonuç doğuracak şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair  itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 26.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.