Davacı, murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan B. İl Süt Üreticileri Birliği vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahibi olan davacıların maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece maddi tazminat isteminin reddine, manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, sigortalı işçi R.D.’in 04.03.2003 tarihinde davalı Birliğe ait ...plakalı kamyonet ile azot taşırken kamyondaki tanklardan birisinin patlaması sonucu araçtan fırlayarak öldüğü anlaşılmaktadır.
Olay iş kazası olup iş hukuku ve sosyal güvenlik ilkeleri çerçevesinde değerlendirmeye tabi tutulmalıdır. İşverenin iş kazası sonucu meydana gelen zarar nedeniyle hukuki sorumluluğu yasa ve içtihatlarla belirlenmiş olan ayrık haller dışında ilke olarak iş aktinden doğan işçiyi gözetme (koruma) borcuna aykırılıktan kaynaklanan kusura dayalı sorumluluktur. İnsan yaşamının kutsallığı çerçevesinde işverenin işçilerin sağlığını ve güvenliğini sağlamak için gerekli olanı yapmak ve bu husustaki şartları sağlamak ve araçları noksansız bulundurmakla yükümlü olduğu İş Kanunu’nun 77. maddesinin açık buyruğudur.
İş kazasından doğan tazminat davalarının özelliği gereği, İş Kanunu’nun 77. maddesinin öngördüğü koşulları göz önünde tutarak ve özellikle iş yerinin niteliğine göre, iş yerinde uygulanması gereken İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğü’nün ilgili maddelerini incelemek suretiyle, işverenin işyerinde alması gerekli önlemlerin neler olduğu, hangi önlemleri aldığı, hangi önlemleri almadığı, alınan önlemlere işçinin uyup uymadığı gibi hususlar ayrıntılı bir biçimde incelenmek suretiyle kusurun aidiyeti ve oranı hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek biçimde belirlenmelidir.
Oysa, mahkemece alınan 09.03.2004 tarihli kusur bilirkişi heyeti raporu ile 08.12.2005 tarihli kusur bilirkişi heyeti raporları arasında çelişki olduğu, 1. raporda işverenin % 100 oranında kusurlu olduğu belirtilmiş iken 2. raporda işverenin % 40 oranında, dava dışı Tarım İl Müdürlüğü’nün % 45 oranında ve ölen sigortalının da % 15 oranında kusurlu olduğu belirtildiği, böylelikle iki rapor arasındaki çelişkinin giderilmediği, ayrıca 09.09.2006 tarihli hesap bilirkişi raporunda 2. kusur raporu esas alınmak suretiyle davacıların maddi zararlarının hesaplandığı ve bu hesaba dayanılarak davacıların maddi zararlarının SSK’ca bağlanan gelirler ile karşılandığından bahisle maddi tazminat istemlerinin reddedildiği, kabule göre de işverenin iş kazasının oluşumunda 3. kişilerin kusurundan müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğu göz önünde tutulmaksızın davalının % 40 oranında kusurlu olduğu kabul edilmek suretiyle karar verildiği görülmektedir.
Yapılacak iş, alınan kusur raporları arasındaki çelişkiyi gidermek, İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği konularında uzman bilirkişilerden, İş Yasası’nın 77. maddesi ve Tüzük hükümleri göz önünde tutularak yöntemince yeniden rapor almak, ölen sigortalıya atfedilen kusurun oranını belirlemek, düzenlenecek raporu mevcut delillerle birlikte değerlendirmek ve buna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacıların diğer, davalının manevi tazminatın miktarına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davacı ile davalı B. İl Süt Üreticileri Birliği"ne iadesine, 20.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.
