Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/1650 Esas 2022/3190 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM :... 32. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/12/2021 tarih ve 2020/567 Esas – 2021/1061 Karar sayılı kararı ile;
Sanığın “kasten yaralama” suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-a, 29/1, 62/1, 5271 sayılı 307/5, TCK'nin 53 ve 58. maddeleri uyarınca 1 ay 7 gün hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay(Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 08/10/2020 tarih ve 2020/6727 Esas – 2020/13034 Karar sayılı bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, hükmün sanığın kazanılmış hakkı nedeniyle sonuç cezasının belirlendiği paragrafında, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi yerine 5271 sayılı CMK’nin 307/5. maddesinin uygulama maddesi olarak gösterilmesi, yine sanık hakkında TCK’nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulandığı paragrafında tekerrüre esas ilamdaki suçun “kamu görevlisine hakaret” yerine “görevi yaptırmamak için direnme” olarak belirtilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hatalar kabul edildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim nedenlerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, bozma üzerine kurulan hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin; kararın hukuka aykırı olduğuna, sanığın katılana şiddet uyguladığı yönünde bir delil ve bulgu olmadığı için sanığın atılı suçu işlediği hususunun en azından şüpheli kaldığına, bu nedenle şüpheden sanık yararlanır ilkesi uyarınca beraatine karar verilmesi gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Mükerrir olan sanığın cezasının 5237 sayılı TCK’nin 58/6-7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken, ayrıca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeple, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında tekerrür hükmünün uygulandığı paragrafın sonuna “Mükerrir sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/6-7. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/04/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.