Davacı  davalılardan işverene ait işyerinde 1.1.1990-1.3.1991 tarihleri arasında sigortalı olarak çalıştığının tesbitine    karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Dava, davacının 01.01.1990-01.03.1991 tarihleri arasında davalı belediyeye ait işyerinde sözleşmeli fen memuru olarak geçen hizmetlerinin tesbiti istemine ilişkindir. Mahkemece, hak düşürücü süre nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bu yönü ile davanın yasal dayanağı belirgin olarak 506 sayılı Yasa’nın 79/10. maddesidir. Anılan maddede, yönetmelikle tespit edilen belgeleri işveren tarafından verilmeyen veya çalıştıkları Kurum tarafından tespit edilemeyen sigortalıların çalıştıklarını hizmetin geçtiği yılın sonundan başlayarak beş yıl içerisinde mahkemeye başvurarak alacakları ilam ile ispatlayabilecekleri öngörülmüştür.
Somut olayda, davacının davalı belediyeye ait işyerinde 25.05.1990 tarihinden itibaren 657 sayılı Yasa’nın değişik 4/B maddesi ile 06.06.1978 gün ve 7/15754 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına ek “Sözleşmeli Personel Çalıştırılmasına İlişkin Esaslar”ın 14. maddesi uyarınca sözleşmeli olarak çalışmalarını sürdürdükten sonra aynı işyerinde 01.03.1991 tarihinden itibaren atama tasarrufuna dayanarak çalışmış olduğu, başka bir anlatımla aynı işyerindeki çalışmasını sürdürmüş bulunduğu dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden açıkça anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, 506 sayılı Yasa’nın 79/10. maddesinde öngörülen hak düşürücü sürenin somut olayda gerçekleşmediği açık seçiktir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın ve özellikle davacının 25.05.1990-01.03.1991 tarihleri arasında davalılardan belediyeye ait işyerinde çalıştığının tesbitine karar verilmesi yerine, hak düşürücü süre yönünden davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.  
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek  halinde temyiz edene iadesine, 14.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.