Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/180 Esas 2020/1323 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/180
Karar No: 2020/1323

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/180 Esas 2020/1323 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karşılıklı boşanma davasında, mahkeme tazminatların miktarı ile ilgili kararı temyiz edilmiştir. Mahkeme, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, kusur dereceleri, kişilik haklarına yapılan saldırı gibi faktörleri dikkate alarak davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğuna karar vermiş ve daha uygun bir miktar belirlenmesi gerektiğine hükmetmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükümleri de göz önünde bulundurularak takdir edilen tazminatların daha uygun bir şekilde belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri TMK m. 174/1 ve TMK m. 174/2'dir.

2. Hukuk Dairesi 2020/180 E. , 2020/1323 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından, kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden; davalı-davacı kadın tarafından ise tedbir, iştirak ve yoksulluk nafakaları ile tazminatların miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre, davacı-davalı erkeğin tüm, davalı-davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Servet"e yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Şeyma"ya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.19.02.2020 (Çrş.)