Mahkemesi :Asliye Ceza

Çocuğun cinsel istismarı suçundan sanık ..."ın beraatine ilişkin, İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 25.10.2007 gün ve 391-468 sayılı hükmün, Cumhuriyet savcısı ve katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 14. Ceza Dairesince 26.04.2012 gün ve 5158-4772 sayı ile;
"...Kendi onur ve namusunu ilgilendiren bir konuda iftira atması için geçerli sebep bulunmayan mağdurenin aşamalarda değişmeyen tutarlı ve samimi anlatımlarına göre mağdurenin üvey babası olan sanığın yalnız kaldıkları zamanlarda mağdureye cinsel içerikli sözler seylediği sabit olduğu halde, cinsel taciz suçundan mahkûmiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesi ise 20.12.2012 gün ve 1140-1475 sayı ile;
"...Dosya üzerinde yapılan incelemede sanığın, katılan mağdure Duygu İmreye karşı çocuğun basit cinsel istismarı suçunu işlediğinden bahisle cezalandırılması için mahkememize kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda mahkememizin 25.10.2007 tarih, 2007/391 esas sayılı ilamı ile beraatine karar verildiği, Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 26.04.2012 tarih ve 2011/5158 esas - 2012/4772 karar sayılı ilamı ile bozularak mahkememize iade edildiği, mahkememizce eski kararın usul ve yasaya uygun olduğu...” şeklindeki gerekçeyle direnerek ilk hükümde olduğu gibi sanığın beraatine karar vermiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulunca 14.04.2015 gün ve 668-108 sayı ile;
"...Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın üzerine atılı cinsel taciz suçunun unsurlarının oluşup oluşmadığının belirlenmesine ilişkin ise de, aleyhe olan bozma kararına karşı sanığın beyanı alınmadan direnme hükmü verilip verilemeyeceğinin öncelikle değerlendirilmesi gerekmektedir.
...
Yerel mahkeme hükmünün Özel Daire tarafından aleyhine bozulması nedeniyle bozmaya karşı sanığın beyanının alınması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam olunarak yokluğunda direnme kararı verilmesi 1412 sayılı CMUK"nun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 326/2. maddesine aykırıdır.
Bu itibarla, yerel mahkeme direnme hükmünün, aleyhe olan bozmaya karşı sanığın beyanı alınmadan yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması isabetsizliğinden sair yönleri incelenmeksizin bozulmasına karar verilmelidir." şeklinde diğer yönleri incelemeyen direnme hükmü bozulmuştur.
Ceza Genel Kurulunun bozma ilamına uyan yerel mahkeme 24.10.2016 gün ve 464-668 sayı ile; bir önceki direnme kararındaki gerekçelerle, Özel Daire bozma ilamına direnilmesine ve sanığın beraatine karar vermiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.01.2017 gün ve 401354 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca 07.12.2016 gün ve 668-637 sayı ile; 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 14. Ceza Dairesince 18.04.2017 gün ve 352-2112 sayı ile, direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlıklar; sanığa atılı çocuğun basit cinsel istismarı suçunun sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle;
1-Ceza Genel Kurulunca direnme hükmünün, bozmaya karşı sanığın savunması alınmadan yargılamaya devam olunarak yokluğunda direnme kararı verilmesi isabetsizliğinden bozulması ve yerel mahkemece bozma gereğince işlem yapılmasından sonra, Özel Daire kararına karşı direnilmesinin mümkün olup olmadığının,
2- Mümkün olduğunun kabulü halinde, dava zamanaşımının gerçekleşip gerçekleşmediğinin,
Belirlenmesine ilişkindir.
1- Ceza Genel Kurulunca direnme hükmünün, bozmaya karşı sanığın savunması alınmadan yargılamaya devam olunarak yokluğunda direnme kararı verilmesi isabetsizliğinden bozulması ve yerel mahkemece bozma gereğince işlem yapılmasından sonra, Özel Daire kararına karşı direnilmesinin mümkün olup olmadığı;
Ceza Genel Kurulunun 28.04.2015 gün ve 719-130, 19.03.2013 gün ve 1278-90, 26.06.2012 gün ve 816-254, 27.03.2012 gün ve 80-126 ile 05.10.2010 gün ve 172-185 sayılı kararları başta olmak üzere uyum ve kararlılık gösteren içtihatları uyarınca; Ceza Genel Kurulunun bozma kararı ile direnme hükmü tümüyle ortadan kalkmış olup, yerel mahkeme artık yeni ve değişik bir karar vermekte serbesttir. Bu şekilde verilen kararlar da yeni bir karar olup, hukuken direnme niteliğinde olmadığından Ceza Genel Kurulunca incelenmesi mümkün değildir.
Öte yandan, Ceza Genel Kurulunun bozma kararına uyulduktan sonra verilen kararın yeniden ve doğrudan Ceza Genel Kurulunca incelenmesi, Ceza Genel Kurulu kararlarına karşı direnilemeyeceğine ilişkin 1412 sayılı CMUK"nun, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca karar tarihi itibarıyla uygulanması gereken 326. maddesine de aykırıdır. Doğrudan doğruya Ceza Genel Kurulunca inceleme yapılması, yerel mahkeme kararına direnme niteliği kazandıracak ve Ceza Genel Kurulu kararlarına karşı yerel mahkemelerin direnme yetkisi olmadığına dair temel ilke zedelenecektir. Bu nedenlerle hukuken yeni olan bu kararın Özel Dairece incelenmesi gerekmektedir.
Bu itibarla, dosyanın temyiz itirazlarının incelenmesi için Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
Birinci uyuşmazlık konusunda ulaşılan sonuç karşısında, ikinci uyuşmazlık konusu değerlendirilmemiştir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Temyiz incelemesi yapılması için dosyanın Yargıtay 14. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.04.2018 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.