Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/11967 Esas 2013/23695 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/11967
Karar No: 2013/23695
Karar Tarihi: 30.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/11967 Esas 2013/23695 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, Almanya Duisburg Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen bir kararın ve masraf tespit kararının tenfiz edilmesini talep etmiştir. Mahkeme, uyulan bozma ilamı ve dosya kapsamına göre, tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davayı kabul etmiştir. Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay ise, dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verildiğine ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığına, bu yanlışlığın sonuca etkili olmamasına karar vermiştir. Sonuç olarak, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları reddedilmiş, ilk mahkeme kararı onanmıştır.
2675 sayılı MÖHUK'un 38. maddesi, tenfiz şartları hakkında düzenlemeler içermektedir. 5718 sayılı Kanun'un 54. maddesi ise, MÖHUK'un 38. maddesi ile aynı nitelikte bulunarak, tenfiz şartları hakkında düzenlemeler getirmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2013/11967 E. , 2013/23695 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 06.06.2013 tarih ve 2012/457-2013/424 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Almanya Duisburg Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen 12.03.2007 tarih 3 O 228/06 numaralı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın ve masraf tespit kararının tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, 2675 sayılı MÖHUK"un 38. maddesinde düzenlenen tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, her ne kadar mahkemece mülga 2675 sayılı Kanun"un 38. maddesine dayalı olarak hüküm kurulması doğru değil ise de somut uyuşmazlığa uygulanması gereken 5718 sayılı Kanun"un 54. maddesi ile anılan maddenin aynı nitelikte bulunması karşısında bu yanlışlığın sonuca etkili olmamasına, davacı tarafça sunulan ve itiraz edilmeyen belgelerden, Alman Hukuku uyarınca istifa eden davalı vekiline tenfizi istenilen ilamın tebliğ edilmesinde bir usulsüzlük olmadığının anlaşılmasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 30.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.