Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2020/2499 Esas 2020/3126 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2499
Karar No: 2020/3126
Karar Tarihi: 07.12.2020

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2020/2499 Esas 2020/3126 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir davacı, bir işverene karşı açtığı davada, geçmiş yıllara ait alacaklarının tahsili için mahkemeye başvurmuştu. İlk derece mahkemesi, davayı kısmen kabul etmiş ve davacıya belirli bir miktar ödeme yapılmasına karar vermişti. Ancak davacı, daha yüksek bir miktar talep ettiği için karara itiraz etti ve dosya Bölge Adliye Mahkemesi'nin 17. Hukuk Dairesi'ne gitti.
17. Hukuk Dairesi, davacının talebini reddetti ve ilk derece mahkemesinin kararını onadı. Daire, davacının zamanaşımı süresi geçtiği gerekçesiyle daha yüksek bir miktar talep edemeyeceğine karar verdi.
Bu kararda, 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 126/4. maddesi belirtilerek, zamanaşımı süresinin geçerliliği vurgulanmıştır.

15. Hukuk Dairesi 2020/2499 E. , 2020/3126 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :...Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
İlk Derece Mahkemesi :... Asliye Hukuk Hakimliği

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’nce verilen kararın temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve 6100 sayılı HMK 355. maddedeki, kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş ve özellikle davacının ihtiyat kesintisi ile ilgili talebinin bulunmamasına, işin geçici kabulünün davacının temyizinde bildirdiği gibi 29.11.2010 tarihinde yapıldığı kabul edilse dahi alacağın muaccel olduğu bu tarihten 27.09.2017 dava tarihine kadar 818 sayılı BK"nın 126/4. maddesinde öngörülen beş yıllık zamanaşımı süresinin geçtiğinin anlaşılmasına göre verilen kararda bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, fazla alınan temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’ne gönderilmesine, 07.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.