Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/10777 Esas 2013/23658 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/10777
Karar No: 2013/23658
Karar Tarihi: 30.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/10777 Esas 2013/23658 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, Almanya Hamm Yüksek Eyalet Mahkemesi tarafından verilen kararın tenfizine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme, tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davayı kabul etmiştir. Davalı vekili temyiz etmiştir ancak, mahkemenin uyduğu bozma kararı gereği hüküm verilmiş olduğu ve delillerde bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda 5718 sayılı MÖHUK'un 54. maddesi üzerinde durulmuştur.
5718 sayılı MÖHUK'un 54. maddesi, yabancı mahkeme kararlarının Türkiye'de icra edilebilmesi için gerekli şartları düzenlemektedir. Buna göre, kararın verildiği ülkede yetkili mahkeme tarafından verilmiş olması, usulüne uygun şekilde tebliğ edilmiş olması, kararın Türkiye'de kamu düzenine aykırı olmaması ve Türkiye'de tanınması veya tenfizi için öngörülen sürelerin geçmemiş olması gerekmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2013/10777 E. , 2013/23658 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 19.03.2013 tarih ve 2012/566-2013/246 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Almanya Hamm Yüksek Eyalet Mahkemesi tarafından verilen 30.11.2009 tarih 8 U 180/07 numaralı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, 5718 sayılı MÖHUK"un 54. maddesinde düzenlenen tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 30.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.