Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/2020 Esas 2020/2650 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/2020
Karar No: 2020/2650
Karar Tarihi: 07.09.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/2020 Esas 2020/2650 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara 3. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen hizmet sözleşmesinden kaynaklı alacak davasında, davalı şirket borcun olmadığını savunarak davayı reddetmiştir. Yerel mahkeme, davalının borçlu olduğuna dair iddiaların kanıtlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine hükmetmiştir. İstinaf mahkemesi de yerel mahkeme kararını uygun bulmuş ve davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerini reddetmiştir. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi temyiz başvurusunu da reddederek yerel mahkeme kararını onamıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- Borçlar Kanunu Madde 122
- Türk Ticaret Kanunu Madde 25
23. Hukuk Dairesi         2017/2020 E.  ,  2020/2650 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Ankara 3. Asliye Ticaret Mahkemesi

    Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
    - KARAR-
    Dava, hizmet sözleşmesinden kaynaklanan alacak davasıdır.
    Davacı vekili; dava dışı .... Co şirketinin ... boru hattının inşaat işinin ana yüklenicisi olduğunu, müvekkili ile dava dışı .... Co şirketi arasında imzalanan protokol gereğince, dava dışı şirkete ait alt müteahhitler ve 3.şahısların müvekkile ait kamp sahalarında günlük 72 USD’ye konakladığını, bedelin .... Co şirketi tarafından ödendiğini, bu şirketin faturaların davalıya kesilmesini bildirerek faturaları iade etmesi nedeniyle faturaların davalı adına düzenlendiğini, .... Co. ile davalı arasında borcun naklinin gerçekleştiğini, müvekkilinin muhasebe servisinde çalışanlarının hatası nedeniyle faturaların 10,40,50 TL olarak düzenlendiğini, müvekkilin ihtarname ile eksik bedeli davalıdan talep etmesine rağmen davalının borcu kabul etmediğini iddia ederek, eksik ödenen bedelin temerrüt tarihinden itibaren en yüksek USD mevduat faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    Davalı vekili, davacının ihtarnamesine kadar 13 faturanın sorunsuz ödendiğini, borcunun bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
    Yerel mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalının davacıya borçlu olduğu iddiasının ve .... Co şirketi ile davalı arasında borcun nakli işleminin gerçekleştiğinin kanıtlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş. Davacının istinaf yoluna başvurması neticesinde yerel mahkeme kararını inceleyen istinaf mahkemesince, mahkeme kararının usul ve esasa uygun olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davacı vekilinin/vekillerinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, kesin olarak 07.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.