Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, ıslah ettikleri dilekçelerinde; miras bırakanları K. K. adına tapuda kayıtlı bulunan 724 parsel sayılı taşınmazı 10 yıldır davalıların haksız olarak kullandıklarını ileri sürerek, elatmanın önlenmesi ve ecrimisil istemişlerdir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, müdahale olgusunun sabit olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ....raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü. Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu taşınmaza davalıların haklı ve geçerli nedenleri olmaksızın el attıkları belirlenmek suretiyle davanın kabul edilmiş olması kural olarak doğru ise de, 21.06.1944 tarih 13/24 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince paya tekabul eden yüzölçüm üzerinden değil mutlak olarak el atmanın önlenmesine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değil ise de kararı temyiz edenin sıfatı gözetildiğinde anılan husus bozma nedeni yapılmamıştır.
O halde, davalıların sair temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, davalıların, taşınmazın 10 yılı aşkın bir süredir zilyedi oldukları keşfen sabittir. Davacılar bu süre içerisinde davalı tarafa bir ihtar veya uyarı yapmış değillerdir. Öyle ise taraflar arasında Borçlar Kanunu"nun 299. maddesi hükmü uyarınca ariyet sözleşmesinin yapıldığının kabulü gerekir. Süresiz olan bu kullanıma ses çıkartılmamış olması sebebiyle aynı yasanın 304. maddesi hükmü uyarınca dava açılmakla ariyete son verildiği düşünülmelidir.
O halde, dava tarihinden önceki dönem için davalıların fuzuli şagil sayılamayacağı gözetilerek ecrimisil isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davalıların, bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 15.2.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.