MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile Mahkemesi Sıfatı İle)
DAVA TÜRÜ : Kişisel Eşyanın İadesi


KARAR

Davacı ... vekili, 8 adet 22 ayar her biri üç burgulu 22"şer gr ağırlığında bileziğinin davalı tarafından bir arkadaşına 8 yıl önce borç olarak verildiğini, arkadaşı bu borcu ödedikten sonra bu parayı da kardeşi Yusuf"a ev alması için verdiğini, davacıdan iade edilmek üzere alınan altınların, iade edilmediğini açıklayarak, bileziklerin aynen iadesini olmadığı takdirde icraen tahsili anındaki değeri üzerinden mislen ödenmesini talep etmiştir.
Davalı ..., davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacının, dava konusu ziynetlere yönelik talebini boşanma dava dosyasında ileri sürdüğü, Lüleburgaz 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin (Aile Mahkemesi sıfatı ile) 2013/572 E. ve 2013/605 K. sayılı kararı ile talebin genel hükümler çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiği bu nedenle asliye hukuk mahkemelerinin görevli olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verildiği, bu kararın 21.02.2014 tarihinde temyiz edilmeksizin kesinleşmesi üzerine, bu kez Lüleburgaz 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2014/109 E., 2014/91 K. sayılı ilamı ile karşı görevsizlik kararı verildiği,bunun üzerine Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 2014/10105 E., 2014/12791 K. sayılı ilamı ile her iki mahkemenin verdiği kararın gönderme kararı niteliğinde olduğu, yargılamanın 1. Asliye Hukuk Mahkemesinde devam etmesi gerekirken yargı yeri belirlenmesi için gönderilmesinin doğru olmadığı, yargı yeri belirleme koşulları bulunmayan dosyanın mahalline geri çevrilmesine karar verildiği, bu karardan sonra davacının ziynetlere yönelik davasının Lüleburgaz 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2014/716 Esasına kaydedildiği anlaşılmaktadır.
Öncelikle, Mahkemenin 29.12.2016 tarihinde, davanın esası hakkında verdiği karar, bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığı 20.07.2016 tarihinden sonraki bir tarihe ait olduğundan, 6100 sayılı HMK"nin 341. maddesi gereği başvurulacak kanun yolu istinaftır.
Yine, 6100 sayılı HMK"nin 373/4. maddesi; "Yargıtayın bozma kararı üzerine ilk derece mahkemesince bozmaya uygun olarak karar verildiği takdirde bu karara karşı temyiz yoluna başvurulabilir." hükmünü, Geçici 3/2. maddesi ise; "Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur. Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." hükmünü içermektedir. Bu maddenin düzenleniş amacı, bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlara karşı Yargıtay yoluna başvurulmasını ve karar kesinleşinceye kadar kanun yolu denetiminin Yargıtay tarafından yapılmasını sağlamaktır. Diğer bir anlatımla, Yargıtayın verdiği bozma kararları üzerine verilen kararların tekrar Yargıtay denetiminden geçmesi amaçlanmıştır.
Bu durumda, son karar tarihi itibarıyla kanun yolu istinaf olduğu gibi, dava hakkında Yargıtay tarafından verilmiş bir bozma kararı da bulunmadığına göre, 6100 sayılı HMK"nin 373/4. maddesi karşısında esasa ilişkin verilen yeni kararla ilgili başvurulması gereken kanun yolu istinaftır. Buna göre incelemenin Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılması gerektiğinden dosyanın kanun yolu incelemesi yapılabilmesi için ilgili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmek üzere dosyanın Yerel Mahkemeye geri çevrilmesine karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle gereği yapılmak üzere dosyanın Yerel Mahkemeye GERİ ÇEVRİLMESİNE, 01.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.