MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık, sahtecilik
HÜKÜM : 1-Özel belgede sahtecilik suçundan; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına
2-Dolandırıcılık suçundan; TCK’nın 158/1-j-son, 62, 52 ve 53. maddeleri uyarınca mahkûmiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm ile özel belgede sahtecilik suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Sanığın, haksız bir şekilde elde ettiği mağdur ...’a ait nüfus cüzdanı ile sahte ikametgah belgelerini kullanarak HSBC bankası Nizip şubesiyle yapmış olduğu kredi sözleşmesi gereğince 12.000,00 TL tutarında tüketici kredisi çektiğinin iddia edildiği olayda;
1-Sahtecilik suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nın 231.maddesine göre verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan "Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ilişkin karara karşı aynı kanunun 231/12. maddesine göre itiraz yolu açık olup temyiz olanağı bulunmadığından 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda merciin belirlenmesinde yanılma, başvuran sanığın haklarını ortadan kaldırmayacağından temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda inceleme yapılması için, dosyanın incelenmeksizin iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2-Dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Suçtan elde edilen haksız menfaat miktarının 12.000,00 TL olması nedeniyle 5237 sayılı Kanun’un 158/1-j-son maddesi gereğince, temel gün para cezasının elde olunan haksız yararın iki katından az olmayacak şekilde asgari bu miktar üzerinden belirlenip, bu şekilde tayin olunan gün sayısı üzerinden artırım ve eksiltme yapıldıktan sonra ortaya çıkacak gün sayısı ile bir gün karşılığının aynı kanunun 52. maddesi uyarınca, 20,00-100,00 Türk Lirası arasında takdir olunacak miktarla çarpılması neticesinde adli para cezasına hükmolunması gerektiği gözetilmeden, temel cezanın 30 gün olarak belirlenip, günlüğü 20,00 TL’den çevrildikten sonra sonuç adli para cezasının haksız menfaat miktarının iki katı olan 24.000,00 TL’ye yükseltilmesi sonucunda indirim oranının bunun üzerinden belirlenmesi suretiyle infazda karışıklığa sebep olunması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. Maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, anılan maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasından, ikinci ve üçüncü bentlerin tamamen çıkarılmasından sonra, birinci ve dördüncü bentlerde yer alan “30 adli gün” ve “24.000 TL” ibarelerinin yerine “1200 gün” ve “1000 gün” adli para cezaları terimlerinin yazılmasına, yine beşinci bentten sonra gelecek şekilde “TCK’nın 52. maddesi uyarınca sanığa verilen adli para cezasının sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak günlüğü 20,00 TL’den hesap edilmek üzere, sanığın neticeten 3 yıl 4 ay hapis ve 20.000,00 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına” ifadesinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.