Davacı, çakışan zorunlu SSK"lı çalışmaları dışında 23.8.1993 - 3.11.1997 tarihleri arası tarım Bağ-Kur  sigortalısı olduğunun tespitine, 26.11.2002 tarihinden itibaren SSK"dan yaşlılık aylığı bağlanmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, Çakışan zorunlu SSK’lı çalışmaları dışında 23.8.1993 ila 30.11.1997 tarihleri arasında Tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespiti  ile 26.11.2002 tarihli talebine istinaden SSK’dan yaşlılık aylığı bağlanmasını ve bağlanan aylığın faizi ile tahsilini istemiştir.
Mahkemece, koşulları oluşmadığı belirtilen tahsis talebinin reddi yerinde ise de , çakışan SSK süreleri dışında davacının tarım Bağ-Kur’lu sayılmasına ilişkin talebin reddine  karar verilmesi yerinde değildir.
Gerçekten, davacının 1.1.1987 tarihli giriş bildirgesi  ile muhtar onayına dayanarak 1.1.1987’den itibaren Tarım Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edildiği tartışıma konusu değildir. Uyuşmazlık davacının zorunlu SSK sigortalısı olarak  çalışmaya başlaması ile sona erdirilen Tarım Bağ-Kur sigortalılığının  çakışan zorunlu SSK’lı çalışmalar dışında devam edip etmediği noktasındadır. Mahkemece, yazılı gerekçede davacının zorunlu SSK’lı çalışmaları dışında kalan 23.8.1993 – 30.11.1997 tarihleri arasında zorunlu Tarım Bağ-Kur sigortalılığının geçerli olduğu belirtilmiş iken hükümde davanın tümden reddine karar verildiği  görülmüştür. Dosyaya ekli belgelerden,   davacının 2926 sayılı Yasaya tabi sigortalılığının sona ermesine ilişkin Kuruma verdiği,  26.12.1998 tarihli İBF de muhtar onayı ile 30.3.1987 – 10.2.1998 tarihleri arasında 2926 sayılı Yasa kapsamında faaliyetinin olduğu tespit edildiğine göre, mahkemenin gerekçesinde kabul ettiği üzere davacının 23.8.1997 tarihleri arasında Tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun kabulüne, karar vermek gerekirken talebin tümden reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 30.10.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.