Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/16571 Esas 2013/23589 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/16571
Karar No: 2013/23589
Karar Tarihi: 26.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/16571 Esas 2013/23589 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 14. Sulh Hukuk Mahkemesi'nde görülen alacak davasında davalı aleyhine hükmedilen 1.567 TL tutarının işlemiş avans faiziyle birlikte tahsili için verilen karar Yargıtay tarafından incelenmiştir. Ancak, davanın miktarı temyiz sınırının altında kaldığı için temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddesi, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğunu düzenlemektedir (HUMK 427/2). Ayrıca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkeme veya Yargıtay tarafından karar verilebileceği ifade edilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2013/16571 E. , 2013/23589 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen alacak davasında İstanbul 14. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen ve yukarda tarih ve numarası yazılı davanın kabulü ile 1.567 TL’nin işlemiş ve işleye-cek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline dair kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ve fer’i müdahil vekilleri tarafından talep edilmekle dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dava dosyası için düzenlenen rapor dinlendi, dosya içerisindeki kağıtlar okundu, gereği görüşülüp düşünüldü:
HUMK’un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 25.6.2013 tarihi itibariyle 1.820,00 TL"dir. Davada davalı aleyhine hükmedilen tutar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşıldığından ve kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, gerek davalı vekilinin ve gerekse de HMK’nın 68 ve 69. maddeleri gözetilerek fer’i müdahil vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekili ile fer’i müdahil TMSF vekilinin hükme yönelik TEMYİZ İSTEMLERİNİN REDDİNE, 26.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.