Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/495 Esas 2020/1300 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/495
Karar No: 2020/1300

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/495 Esas 2020/1300 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, boşanma davasıdır ve davacı kadın manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Mahkeme, davacı kadının talebini 50.000 TL olarak tespit etmiştir. Ancak mahkeme kararında talebin 50 TL olarak kabul edildiği belirtilmiştir. Ayrıca, mahkeme tarafından takdir edilen manevi tazminat miktarının düşük olduğu ve daha uygun bir miktarın takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak, daha uygun bir miktarın takdir edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Karar, bu sebeplerle bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi, \"Hakkaniyet İlkesi\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi, \"Zararın İçyüzü\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi, \"Zarar Görenin Dava Hakkı\"

2. Hukuk Dairesi 2020/495 E. , 2020/1300 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı kadın vekili tarafından verilen dava dilekçesinde manevi tazminat olarak 50.00 TL yazılmış ise de; 21/01/2016 tarihli ön inceleme duruşmasında mahkemece davacı kadının manevi tazminat talebi 50.000 TL olarak tespit edilmiş ve bu tespite karşı tarafların herhangi bir itirazı da olmamıştır. O halde davacı kadının manevi tazminat talebinin 50.000 TL olarak kabulü gerekirken yazılı şekilde 50 TL olarak kabulü doğru olmamıştır.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran, davacı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50. ve 51. maddesi hükümleri nazara alınarak, daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m.174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 19.02.2020 (Çrş.)