Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 50, 50/6. maddeleri ile 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi gereğince mahkumiyet, temyiz talebinin reddi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli kararın, sanığın yokluğunda 26.03.2014 tarihinde verilip 13.05.2014 tarihinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21. maddesi gereğince usulüne aykırı olarak tebliğ edildiği, 06.06.2014 tarihli vekaletname ile vekil olunan sanık müdafii tarafından 12.06.2014 tarihinde eski hale getirme istemiyle temyiz edildiği, 5271 sayılı CMK"nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi hakkında temyiz mercii tarafından karar verilmesi gerektiği halde, mahalli mahkemesince verilen 08.07.2014 tarih ve 2012/556–2014/190 sayılı ek karar kaldırılarak yapılan değerlendirmede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
TCK"nın 52/4.maddesinin son cümlesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceği ihtarına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde seçenek yaptırımda uygulanması gereken ve adli para cezasında uygulama yeri bulunmayan TCK"nın 50/6 maddesi ile infazda gözetilmesi gereken 5275 sayılı kanunun 106/3 maddesinin uygulanmasına karar verilmesi
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 6. paragrafının çıkarılarak “Sanığın adli para cezasını ödememesi halinde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.