Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/15785 Esas 2013/23539 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/15785
Karar No: 2013/23539
Karar Tarihi: 26.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/15785 Esas 2013/23539 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mersin 2. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı şirket, davalı şirketin Sabancı Grubu ile protokole uymayarak iş yaptığını iddia ederek 250.000 USD cezai şartın faiziyle tahsilini talep etmiştir. Mahkeme, davalının protokole uymadığını tespit ederek davacı lehine karar vermiş, ancak davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay ise cezai şartın fahiş olup olmadığının değerlendirilmesi gerektiğine hükmetmiş ve taraf vekillerinin karar düzeltme isteği reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Borçlar Kanunu'nun 161/3. maddesi
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 440. ve 442. maddeleri
- 3506 sayılı Yasa

11. Hukuk Dairesi 2013/15785 E. , 2013/23539 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Mersin 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 28.06.2012 gün ve 2006/291-2012/112 sayılı kararı bozan Daire’nin 25.06.2013 gün ve 2012/12883-2013/13297 sayılı kararı aleyhinde taraf vekilleri tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ve davalının taraf olduğu protokole göre, tarafların Sabancı Grubu Şirketlerle şahsen veya yasal ortağı ve aynı zamanda yöneticisi bulunduğu şirket vasıtasıyla iş yapmayacağı aksi takdirde 250.000,00 USD cezai şart ödeyeceğinin öngörüldüğü halde, davalının protokole uymayarak Sabancı Grubu Şirketiyle iş yaptığını ileri sürerek, 250.000,00 USD"nin faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, protokolün kendiliğinden fesholduğunu, müvekkilinin protokole aykırı davrandığını gösterecek bir durum bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalının Mersin 1. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 2005/532 E sayılı dosyasındaki ikrarından davalının sözleşmede öngörülen rekabet etmeme yükümlülüğünü ihlal ettiği, davacıya cezai şart ödemesi gerektiği gerekçesiyle davanın kabulü ile 250.000,00 USD"nin faiziyle tahsiline dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine karar, Dairemizin 25.06.2013 günlü ilamıyla, dava tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 161/3. maddesi uyarınca cezai şartın fahiş olup olmadığının değerlendirilmesi gerektiği yönünden davalı yararına bozulmuştur.
Taraf vekilleri, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, taraf vekillerinin HUMK’nun 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nun 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 50,45 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nun 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 219,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenlerden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 26.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.