Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/10150 Esas 2013/23484 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/10150
Karar No: 2013/23484
Karar Tarihi: 25.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/10150 Esas 2013/23484 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 6. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı toplam 1.500 TL avans ücreti ile faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir. Mahkeme, davacının talebini kabul ederek davalıdan 1.500 TL avans ücretinin 19.11.1999 tarihinden itibaren faizi ile birlikte tahsiline karar vermiştir. Ancak, kararın dava değeri temyiz kesinlik sınırının altında olması nedeniyle davalı vekili tarafından temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri açıklanacak olursa; HUMK'nın 427. maddesi ile Ek-madde 4'ünde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi gereği 1.820 TL'dir.

11. Hukuk Dairesi 2013/10150 E. , 2013/23484 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 14.02.2013 gün ve 2012/188-2013/19 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dava konusu meblağ 18.563 TL"nin altında bulunduğundan HUMK"nın 3156 sayılı Kanunla değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle tetkikatın evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-madde 4"te öngörülen yeniden değerlendirme oranı da dikkate alındığında, 2013 yılı için 1.820,00 TL"dir.
Davacı vekili, dava dilekçesi ile toplam 1.500,00 TL"nin bankaya yatırıldığı tarihten itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiş, mahkemece 1.500,00 TL"nin 19.11.1999 tarihinden itibaren yürütülecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir. Kabul edilen dava değeri bakımından, verilen karar temyiz talebinde bulunan davalı yönünden karar tarihindeki temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz istemlerinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar verilmek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, istek halinde aşağıda yazılı 5,70 TL harcın temyiz eden davalıya iadesine, 25.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.