MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanıklar hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan;
CMK’nın 223/2-e maddesi uyarınca ayrı ayrı beraat


Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanıkların beraatine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından esasa yönelik olarak ve sanıklar müdafii tarafından ise, vekalet ücretiyle sınırlı olarak temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılanın evini satmak üzere verdiği ilanı gören temyiz dışı sanık ..."nin satın alma teklifi ile katılanı aradığı ve hileli hareketlerle bedelini ödemeden tapuda taşınmazın kendisi üzerine devrini sağladığı, bir gün sonrasında ise baştan beri fikir ve eylem birliği içerisinde olduğu sanıklar ... ve ...’a evi sözde para karşılığı satmak suretiyle anlaşmalı olarak tapuda devrettiği, sanıkların böylece Tapu Müdürlüğünü araç olarak kullanmak suretiyle nitelikli dolandırıcılık suçunu işledikleri iddia olunan somut olayda; sanıkların savunması, katılan beyanı, tanıkların beyanı ve tüm dosya kapsamına göre; sanıkların kendi aralarında yaptıkları görüşme kayıtlarının mahkumiyet için yeterli delil oluşturmayacağı, sanıklar ... ve ... hakkında 07/06/2016 tarih 2015/307 esas 2016/205 karar sayılı karar ile TCK’nın 158/1-d maddesi kapsamında mahkumiyet kararı verilmiş ise de, Yargıtay 15. Ceza Dairesi"nin 05/04/2017 tarihli ilamında belirtildiği üzere önceki bozma ilamına (Yargıtay 23. Ceza dairesinin 29/09/2015 tarih ve 2015/2612 - 2015/44446 sayılı) göre sanıklar hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği yönündeki bozma ilamına mahkemece 08/12/2015 tarihli celsede uyma kararı verildiği, bozma kararına uyan mahkemenin dönerek eski hüküm doğrultusunda karar vermesinin hukuken mümkün olmadığı bozma ilamına uyulmakla sanıklar hakkında usuli müktesep hak doğduğu, bu sebeple beraat kararı verilmesi gerektiği, sanıkların beraatine karar verilmesi gerekirken aksi yönde karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16/10/1978 tarih ve 2/324-350 sayılı kararında belirtildiği üzere; vekalet ücretinin tayininde esas ilke olarak sanıkların adedi ya da sanığın birden çok suç işlemiş olmasının değil, usulünce açılan ve avukat tarafından takip edilen davaların adedinin esas alındığı ve taraflara yükletilecek avukatlık ücretinin her dava için ayrı ayrı tayinini öngördüğü, buna göre, ayrı ayrı dava açılmadıkça ücreti vekaletin de ayrı ayrı tayin ve takdiri mümkün bulunmaması karşısında, hükümde kendilerini aynı vekille temsil ettiren ve beraatlerine karar verilen sanıklar lehine tek bir vekalet ücreti takdir edilmiş olduğundan tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin, sanıkların suçunun sübut bulduğuna, mahkumiyetlerine hükmedilmesi gerektiğine ilişkin ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazları ile sanıklar müdafiinin; yalnızca vekalet ücretiyle sınırlı olup, müvekkilleri lehine ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 22.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.