Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/3541 Esas 2019/859 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3541
Karar No: 2019/859
Karar Tarihi: 23.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/3541 Esas 2019/859 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın iki kez kasten yaralama suçu işlediğine dair iddianamenin açık olmaması sebebiyle sanığın ek savunma hakkının verilmediğine ve yeterli psikiyatrik rapor alınmadığı için hüküm kurulmasının hatalı olduğuna karar veriyor. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin bazı TCK maddelerinin iptal edilmesi sebebiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtiliyor. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şöyle:
-5237 sayılı TCK'nin 86/2, 86/3-a maddeleri (suçun tekrarlanması durumunda uygulanacak cezaları düzenliyor)
-5237 sayılı TCK'nin 32. maddesi (sanığın suç tarihinde akıl sağlığı açısından durumunun incelenmesi gerektiğini söylüyor)
-5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi (bazı ibarelerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi sebebiyle hükümlerin yeniden değerlendirilmesi gerektiğini belirtiyor)
-5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi (sanığa yeterli savunma hakkı tanınması gerektiğini söylüyor)
-6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi (mahkeme kararının bozulması durumunda uygulanacak yasal düzenlemeleri belirliyor)

3. Ceza Dairesi 2018/3541 E. , 2019/859 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)İddianamede sanığın mağdura karşı iki kez kasten yaralama suçunu işlediğinin iddia edilmesine rağmen sevk maddelerinin sanık için iki kez uygulanması yönünde açıklık bulunmadığının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 86/2, 86/3-a maddelerinin iki kez uygulanması ihtimaline binaen, sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurularak 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
2)Mağdurun kolluktaki ilk ifadesinde sanığın şizofreni hastası olduğunu, ancak ilaçlarını almayıp çöpe attığını bildirmesi karşısında; sanığın psikolojik tedavi görüp görmediği araştırılıp, tedavi görmüş ise tedavi evrakları celp edilip, sanığın suç tarihinde 5237 sayılı TCK"nin 32. maddesi uyarınca, işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılamadığı, bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı ve azalmış ise bunun önemli derecede olup olmadığının tespiti için dava dosyası ile birlikte önceki tedavilerine ilişkin tüm belgeler ve raporları da eklenerek Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan veya tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden ya da Tıp Fakültelerinin Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlıklarından sağlık kurulu raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, tek psikiyatri uzmanınca verilen yetersiz rapora dayanılarak eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 23.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.