MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiracılık sıfatının tesbiti

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kiracılık sıfatının tesbiti davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, ihtiyati tedbir talebiyle açılmış kiracılık sıfatının devam ettiğinin tespiti ve tevdi mahalli tayini istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulü ile kiracılık sıfatının devam ettiğinin tespitine, davalının, davacının kiracılık sıfatına dair müdahalesinin mennine, taraflar arasındaki anlaşmazlığın bu şekilde giderilmesine, hüküm kesinleşinceye kadar bu husustaki ihtiyati tedbir kararının devamına karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde, taraflar arasında akdedilen kira sözleşmesinin her yıl yenilenerek devam etmesine rağmen yatırım programına alındığı gerekçesiyle kiralananın tahliyesinin ihtar edildiğini, tahliye nedeninin 6570 sayılı Kanunun 7. maddesinde tahdidi olarak sayılan sebeplere uymadığını belirterek öncelikle tahliyenin tedbiren durdurulmasına, kiracılık sıfatına müdahalenin men"i ile kiracılık sıfatlarının devam ettiğinin tespitine karar verilmesini istemiştir. Davacı vekili, yargılama aşamasında verdiği dilekçe ile kira parasının yatırılması için tevdi mahalli tayinine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, davanın kabulü ile kiracılık sıfatının devam ettiğinin tespitine, davalının, davacının kiracılık sıfatına dair müdahalesinin mennine, taraflar arasındaki anlaşmazlığın bu şekilde giderilmesine, hüküm kesinleşinceye kadar bu husustaki tedbir kararının devamına karar verilmiş, ara karar ile de tevdi mahalli tayin edilmiştir.
1- Davalı vekilinin tevdi mahalli tayinine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; HMK.nun 362, 382. maddeleri gereğince tevdi mahalli talebinin çekişmesiz yargı işlemlerinden olduğunun ve kararın temyizi kabil işlerden olmadığının anlaşılmasına göre, HMK.nun geçici 3. maddesi yollamasıyla HUMK.nun 428. maddesi gereğince temyiz isteminin reddine,
2- Davalı vekilinin kiracılık sıfatının devam ettiğinin tespitine ilişkin verilen hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
2886 Sayılı Devlet İhale Kanun"unun 5737 Sayılı Kanun"un 79/c maddesi ile değişik “Ecrimisil ve Tahliye” başlıklı 75.maddesinin 3 ve 4.fıkrasında; “kira sözleşmesinin bitim tarihinden itibaren işgalin devam etmesi halinde, sözleşmede hüküm var ise ona göre hareket edilir. Aksi halde ecrimisil alınır. İşgal edilen taşınmaz mal, idarenin talebi üzerine bulunduğu yer mülkiye amirince en geç onbeş gün içinde tahliye ettirilerek, idareye teslim edilir.” hükmü bulunmaktadır. Bu madde önceleri sadece Hazine tarafından bu Kanun hükümlerine göre kiraya verilen taşınmazlar hakkında uygulanırken, 13.07.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5393 Sayılı Belediye Kanununun 15/p-3 maddesi hükmüyle belediye taşınmazları 5538 Sayılı Kanunun 26/b maddesi uyarınca İl Özel İdareleri ve son
olarak 5737 Sayılı Kanun"un 79/c maddesi uyarınca Vakıflar Genel Müdürlüğü"ne ait taşınmazlar hakkında da uygulanması öngörülmüştür. Bu madde ile adı geçen kurumlara tahliye konusunda bir ayrıcalık tanınmıştır. Yasal süre bitiminden itibaren ecrimisil alınacağı hüküm altına alındığından, 2886 Sayılı Yasanın 1.maddesi uyarınca usulüne uygun yeni bir sözleşme yapılmadıkça kiracıyı fuzuli şagil kabul etmek gerekir.
Hazine, Vakıflar Genel Müdürlüğü, İl Özel İdareleri ve Belediyeler 2886 Sayılı Yasa uyarınca kiraya verdikleri taşınmazlarını, kira süresi sonunda, işgal ne kadar süre devam ederse etsin kiralananın 6570 Sayılı Yasaya ya da Borçlar Kanun"una tabi olup olmadığına bakılmaksızın her zaman gerek mahkemeden, gerekse mülkiye amirinden tahliyesini isteyebilirler. Ecrimisil olarak alınması gereken paranın “kira parası” adı altında alınmış veya ödenmiş olması, taraflar arasındaki kira sözleşmesinin yenilendiği anlamına gelmez.
Dava konusu olayda; Her ne kadar, 2886 Sayılı Devlet İhale Kanun"u uyarınca kiraya verilen kiralanan ile ilgili olarak taraflar arasında düzenlenen 28.04.1998 başlangıç, 31.12.1998 bitiş tarihli kira sözleşmesi 6570 Sayılı Kanun"unun 11. maddesi uyarınca yıldan yıla yenilenerek uzamış ise de; Vakıflar Genel Müdürlüğü"ne 2886 Sayılı Yasanın 75. maddesinden yararlanma hakkı tanıyan 5737 Sayılı Kanun"un (79/c md.) yürürlüğe girdiği 27/02/2008 tarihini izleyen yenilenen son dönemin bittiği 31.12.2008 tarihi itibariyle sözleşmenin sona erdiğinin kabulü gerekir, artık bu tarihten sonra Yasa gereği sözleşmenin 6570 Sayılı Kanunun 11. maddesi uyarınca yıldan yıla yenilenmesi olanağı kalmadığından davalı kiracı fuzuli şagil durumuna düşmüştür. Bu nedenle mahkemece davanın reddine karar vermek gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
3- Davalı vekilinin tedbir kararına yönelik temyiz itirazlarına gelince; 2886 Sayılı Devlet İhale Kanun"unun 75.maddesi uyarınca davalı kiraya veren taşınmazın bulunduğu yerin mülki amirliğinden kiralanan yerin tahliyesini isteyebileceğinden, idarenin tasarruf hakkını kısıtlayacak şekilde ihtiyati tedbir kararı verilmesi mümkün bulunmadığı gibi, davanın ve uyuşmazlığın esasını halleder şekilde ihtiyati tedbir kararı verilmesi HMK’nun 394/5.maddesine aykırılık oluşturur. Mahkemece, ihtiyati tedbir kararının kaldırılmasına karar verilmesi gerekirken, hüküm kesinleşinceye kadar tedbir kararının devamına karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenlerle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda 1 no"lu bentte açıklanan nedenle davalı vekilinin tevdi mahalli tayinine yönelik temyiz isteminin reddine, 2 ve 3 no.lu bentte açıklanan nedenlerle kiracılık sıfatının devam ettiğinin tespiti ile ihtiyati tedbir kararına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 23.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.