6762 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/11757 Esas 2017/8885 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/11757
Karar No: 2017/8885
Karar Tarihi: 30.10.2017

6762 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/11757 Esas 2017/8885 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanıkların 6762 sayılı Kanuna Aykırılık suçlamasıyla mahkum olduğu, ancak katılan vekilinin sanıkların aldığı adli para cezası hükümleri ve beraat hükmüne yönelik taleplerinin reddedildiği belirtilmiştir. Mahkeme kararında, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendine göre yapılan değişiklikler dikkate alınarak, 3000 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf ya da temyiz yoluna başvurulamayacağı belirtilmiştir. Bu nedenle, katılan vekilinin temyiz talebi reddedilmiştir. Kanun değişikliklerine detaylı olarak yer verilmeyen kararda, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca temyiz talebinin reddine karar verildiği belirtilmiştir.

19. Ceza Dairesi 2015/11757 E. , 2017/8885 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6762 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihlerine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
1-) Katılan Vekilinin sanıklar ... ve ... hakkında verilen 750"şer TL adli para cezası hükümleri yönünden;
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, katılan vekilinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-) Katılan Vekilinin Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik ve sanıklara ait şirket hakkında TCK"nın 60. maddesinin uygulanması talebinin reddine yönelik incelemede ise;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 30/10/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.