Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13772 Esas 2021/1262 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13772
Karar No: 2021/1262
Karar Tarihi: 08.02.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13772 Esas 2021/1262 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi, bir koruma tedbiri nedeniyle tazminat davasında davacının kısmi olarak haklı olduğuna karar verdi ve 100 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine karar verdi. Davalı vekili, bu karara itiraz ederek temyize götürdü ancak tazminat miktarının düşük olması nedeniyle temyiz kesinlik sınırının altında kalması hükmün kesin olduğu sonucuna varıldı. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri, hüküm kesinleşirken geçerli olan 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi, 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddeleri önemlidir.

12. Ceza Dairesi 2019/13772 E. , 2021/1262 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 100,00 TL manevi tazminatın yakalama tarihi olan 26/07/2013 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında "Koruma tedbirleri nedeni ile tazminat" yerine "Yakalama veya Tutuklama Sonrası KYO veya Beraat Kararı Verilmesi Halinde Tazminat" ibaresine yer verilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.590,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 100,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 08.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.