MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... tarafından, davalı ... ve diğerleri aleyhine 03/11/2009 gününde verilen dilekçe ile tespit istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/07/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar ... Vergi Dairesi ve ... Vergi Dairesi vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, aracın ekonomik ömrünü tamamlayıp mevcut olmadığının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece dava kısmen kabul edilmiş; karar, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 1991 yılında noter satışı ile satın aldığı araçla, aracın henüz tescili yapılmadan 06/01/1992 tarihinde ... Gümrük Kapısından çıkış yaptığını, aracın teröristler tarafından yakılması nedeniyle aracı yeniden ülkeye getiremediğini, o tarihten bugüne dek aracın motorlu taşıtlar vergisinin tahakkuk ettiğini belirterek, aracın ekonomik ömrünü tamamladığının ve 1992 yılından beri aracın mevcut olmadığının tespitini istemiştir.
Davalılar ise istemin reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Yerel mahkemece, bilirkişi raporu gereğince aracın ekonomik ömrünü tamamladığının tespitine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden; davacının noter satışı ile satın aldığı aracı trafik kayıtlarına tescil ettirmeden kullanmaya başladığı, daha sonradan Emniyet Müdürlüğü tarafından resen tescil işleminin yapıldığı, aracın ödenmemiş vergi borçları nedeniyle davalı idarece araç üzerine yakalamalı haciz şerhi konulduğu, davacının devam eden vergi borçları nedeniyle fiilen mevcut olmadığını iddia ettiği aracın kayıtlarını kapatarak trafikten düşümünün yapılmasını istediği, ancak bu işlemin vergi dairesine olan borcun 1/4’ ünün ödenmesi suretiyle yapılabileceği anlaşılmaktadır.
Kural olarak adli yargı yerinde idareyi belirli yönde işlem yapmaya zorlayıcı karar verilemez. Davacı, davalı idarenin tahakkuk ettirdiği vergi borcundan sorumlu olmadığının belirlenmesine dair, idareyi belli doğrultuda işlem yapmaya zorlayıcı yönde bir karar verilmesini istediğine göre böyle bir uyuşmazlığın çözüm yeri adli yargı olmayıp 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasası"nın 2. maddesi gereğince kamu hukuku kuralları içerisinde inceleme yapacak olan idari yargı yeridir.
Görev konusu kamu düzenine ilişkin olup açıkça veya hiç ileri sürülmese de yargılamanın her aşamasında mahkemelerce kendiliğinden gözetilir.
Yerel mahkemece açıklanan olgular gözetilerek, yargı yolu bakımından mahkemenin görevsizliği nedeniyle dava dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekirken, işin esasının incelenmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davalılar yararına BOZULMASINA 28/02/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.