Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine     karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.            
Dava, meslek hastalığı nedeniyle sürekli iş göremez duruma gelen davacı işçinin  maddi ve manevi  zararlarının giderilmesi  istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Sigortalıda oluşan sürekli iş göremezlik oranının, sigortalıya bağlanan peşin sermaye değeri ile tazminatın miktarını doğrudan etkilediği söz götürmez. Bu nedenle, işçide oluşan sürekli iş göremezlik oranının hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeksizin saptanması gerektiği açık-seçiktir.
506 sayılı Yasa"nın 109.maddesi uyarınca, Kurum hastanelerinden alınacak raporlar ile ilgilinin maluliyeti genel olarak belirlendikten sonra bu raporlara itiraz olunması halinde, Sosyal Sigortalar Yüksek Sağlık Kurulundan, Kurul raporuna itiraz halinde ise Adli Tıp Kurumunun ilgili İhtisas  Dairesi giderek Adli Tıp Genel Kurulundan alınacak raporlar ile maluliyet oranının hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi gerektiği açıktır. Dairemizin, giderek Yartıgay"ın yerleşmiş görüşleri de bu doğrultudadır.
Somut olayda, TC Sağlık Bakanlığı Z.U.M. Göğüs ve Meslek Hastalıkları Hastanesi’nin 17.8.2006 tarihli  raporunda davacının sürekli iş göremezlik oranının % 31,2 olduğu belirtilmiş, davacının itirazı üzerine alınan Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu’nun 03.04.2007 tarihli raporunda, davacının sürekli iş göremezlik oranının %40,2 olduğuna karar verilmiştir. Anılan iki rapor arasındaki çelişki giderilmeden yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
Yapılacak iş, H.G.K"nun 5.2.2003 gün ve 2003/21-23 esas, 56 Karar sayılı Kararı"nda da açıkça belirtildiği şekilde, TC Sağlık Bakanlığı Z.U.M.G.ve Meslek Hastalıkları Hastanesi’nin 17.8.2006 tarihli  raporu ile Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu’nun 03.04.2007 tarihli raporu arasındaki çelişkinin, davalı tarafın Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu’nun  03.04.2007 tarihli raporuna yaptığı itirazı da dikkate alınarak,    Adli Tıp Kurumu İhtisas Dairesi ve gerekirse Adli Tıp Genel Kurulundan alınacak rapor ile giderildikten sonra sonucuna göre karar verilmesinden ibarettir.
O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,  20.09.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.