6831 sayılı Orman Kanununu 110/3 maddesine aykırılık suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda sanığın mahkumiyetine dair, Balıkesir 3. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 25/06/2019 gün ve 2019/131 Esas, 2019/459 karar sayılı hükmün sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 02/03/2020 gün ve 2020/1523 Esas, 2020/2283 sayılı kararıyla;
Sanığın, 18/07/2019 tarihinde tebliğ olunan kararı, CMUK"nin 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süreden sonra 30/07/2019 tarihinde temyiz etmesi nedeniyle temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 02/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verilmiştir.
Bu karar üzerine sanığın, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben yazmış olduğu, 15.06.2020 havale tarihli dilekçesiyle, mahkeme hükmünde temyiz süresinin, kararın tebliğinden itibaren 15 gün olarak yazılması nedeniyle bu süreyi geçirmeyecek şekilde temyiz başvurusunda bulunduğunu, ancak temyiz isteminin reddedildiğini, bu nedenle mağdur olduğunu belirterek CMK 308. maddesi gereğince Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz yoluna gidilmesini talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından itiraz kanun yoluna başvurulması sonucu, Dairemizin 20.10.2020 gün 2020/3091 Esas, 2020/13153 sayılı kararıyla talep kabul edilip temyiz incelemesi yapılarak HÜKMÜN ONANMASINA karar verilmiştir.
Bu defa sanığın 10/03/2021 tarihli yeniden itiraz yoluna başvurulmasını talep eden dilekçesi üzerine yapılan inceleme sonunda, aşağıda belirtilen gerekçe ile itiraz kanun yoluna başvurulması gerekmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/05/2021 gün ve KD-2021/48418 sayılı yazısı ile;
Balıkesir Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 05/09/2011 tarih ve 2011/3057 Esas sayılı iddianamesi ile sanıklar Serdar Özer, Hasan Öztürk, Nuri Turan ve ... hakkında taksirle orman yangınına neden olma suçundan 6831 S.K"nun 110/3, TCK"nun 53 maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle Balıkesir 3. Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda sanık ..."ın eylemi sabit görülerek anılan mahkemenin 10/10/2012 tarih 2011/368-2012/557 Esas- Karar sayılı kararı ile 6831 Sayılı Yasa"nın 110/3 maddesi gereğince neticeten 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, verilen hapis cezasının TCK 51. maddesi uyarınca ertelenmesine, diğer sanıkların ise beraatlerine karar verilmiştir.
Verilen bu kararın katılan vekili ve sanık ... tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesi"nin 11/09/2014 tarih 2014/17733-29192 sayılı ilamıyla beraat eden sanıklar yönünden kurulan hükmün onandığı, sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden ise" olay mahallinde veteriner ve orman bilirkişisi refakatinde keşif yapılarak yangının buradan çıkıp çıkmadığı, yanan yerin orman olup olmadığı hususu tespit edilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi" nedeniyle hüküm bozulmuştur.
Sanık ... yönünden dosyanın, mahkemenin 2014/713 esas sırasına kaydedildiği, bozma ilamı doğrultusunda mahallinde keşif yapılarak uzman bilirkişi raporlarının dosya arasına alındığı, yapılan yargılama sonucunda bu kez sanık hakkında CMK"nin 223/2-e maddesi gereğince beraat kararı verildiği, verilen bu kararın katılan vekili tarafından yeniden temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 19. Ceza Dairesi"nin 15/01/2019 tarih 2018/3443-2019/167 EK sayılı ilamıyla "sanığın tüm dosya kapsamına göre mahkumiyeti yerine yerinde görülmeyen gerekçelerle beraatine dair karar verilmesi" nedeniyle hükmün yeniden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma üzerine yapılan yargılama sonucunda, Balıkesir 3. Asliye Ceza Mahkemesi" nin 25/06/2019 gün ve 2019/131 Esas, 2019/459 Karar sayılı kararıyla sanığın taksirle yangına sebebiyet verme suçundan, 6831 sayılı Kanunun, 110/3, 110/3-2, TCK. 62/1, 51/1,3,6,7. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve hapis cezasının ertelenmesine karar verildiği tespit edilmiştir.
Bu karara karşı sanık ... tarafından yapılan temyiz isteminin ise, Yüksek Dairenizin 2020/1523 Esas, 2020/2283 Karar ve 02.03.2020 gün ve sayılı kararı ile "Sanığın, 18/07/2019 tarihinde tebliğ olunan kararı, CMUK"nin 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süreden sonra 30/07/2019 tarihinde temyiz etmesi nedeniyle temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, karar verilmiştir.
Bu karar üzerine sanığın, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben yazmış olduğu, 15.06.2020 havale tarihli dilekçesiyle, mahkeme hükmünde temyiz süresinin, kararın tebliğinden itibaren 15 gün olarak yazılması nedeniyle bu süreyi geçirmeyecek şekilde temyiz başvurusunda bulunduğunu, ancak temyiz isteminin reddedildiğini, bu nedenle mağdur olduğunu belirterek CMK 308. maddesi gereğince Cumhuriyet Başsavcılığımızca itiraz yoluna gidilmesini talebi üzerine, Cumhuriyet Başsavcılığımızca itiraz kanun yoluna başvurulması sonucu, Yüksek Daire"nin yukarıda belirtilen kararı ile talep kabul edilerek, temyiz incelemesi yapılarak, kararın onanmasına karar verilmiştir.
Bu defa sanığın 10/03/2021 tarihli yeniden itiraz yoluna başvurulmasını talep eden dilekçesi üzerine yapılan inceleme sonunda, aşağıda belirtilen gerekçe ile itiraz kanun yoluna başvurulması gerekmiştir. İTİRAZ NEDENLERİ :
1-Sanık hakkında "..idarenin uğramış olduğu zararı gidermediği gerekçesiyle " hakkında CMK 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklamasının geri bırakılması kurumu uygulanmamıştır.
2- CMK 231/6. maddesinin uygulanmasının ölçütleri olan subjektif ve objektif koşulların varlığına baktığımızda; sanık, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını talep etmiş, Mahkemece kişisel özellikleri yönünden olumsuz bir tespit yapılmamış ve engel hükümlülük kaydı da görülmemiştir.
3- Ancak; Mahkemece sanığa kamunun uğradığı zararı ödeyip ödemeyeceği hususunda kovuşturma aşamasında bir bildirim yapılmamıştır.
Dosya kapsamında, 5/6/2015 tarihli bilirkişi raporunda belirtildiği üzere, İdarenin Orman Yasasının 112. maddesi uyarınca belirlenen 288, 58 TL gerçek zararı bulunmaktadır.
Bilindiği üzere, Yüksek Daire"nin bir kısım kararlarında da belirttiği üzere ( 3/12/2019 T. 2019/ s22955 E. 2019/ 15027 K. sayılı kararında olduğu gibi; sanığa gerçek zararı ödemesi halinde lehine olan CMK"nın 231/5. maddesi hükümlerinin olanağı bulunduğunun adil yargılama hakkının bir unsuru olup, yargılama makamlarının " sanığa haklarını öğretme yükümlülüğü " kapsamında yöntemine uygun şekilde açıklanıp, bildirilerek sonucuna göre

anılan hükümlerin uygulama olanağının bulunup bulunmadığının kararda tartışılması gerekmektedir.
Oysa ki Mahkemece sanığa, kamu zararı bildirilmeden, sanığın idarenin zararını ödemediği gerekçesiyle, CMK 231. maddenin uygulanmamasına karar verilmesi hukuka aykırıdır. Bu nedenle eksik kovuşturmaya dayanan hükmün BOZULMASINA karar verilmesini istemek gerekmiştir.
NETİCE VE TALEP
Yukarıda ayrıntılı olarak açıklandığı üzere Yüksek Daire"nin 20/10/2020 tarih ve 2020/3091 E. 2020/ 13153 Karar sayılı ONAMA kararının kaldırılarak, BOZMA kararı verilmesi, 6352 sayılı Yasanın 99 ncu maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 308 nci maddesine eklenen 3 ncü fıkra hükmü uyarınca, itirazın Yüksek Dairenizce yerinde görülmemesi halinde dosyanın Yargıtay Yüksek Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmesi,
İsteminde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/05/2021 gün ve KD-2021/48418 sayılı sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan 6352 sayılı Kanun ile değişik CMK"nın 308/3. maddesi gözetilerek itirazın kabulüne,
2-Dairemizin 20/10/2020 tarih ve 2020/3091 Esas, 2020/13153 Karar sayılı onama kararı kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
6831 sayılı Kanun"un 110/3. maddesinde düzenlenen gerçek zararın hesabında yanan sahada hasar gören ağaç ve ağaçcıklarla, bitki örtüsüne göre oluşan zarar ağaç ve ağaçcıkların hayatiyetini kaybedip etmediği, geride kalan emvalin değerlendirilme miktarı, yok olan canlı varlıktan ve toprağın verim gücündeki azalma gibi hususların nazara alınması gerekip ağaçlandırma gideri ve yangın söndürme masraflarının dikkate alınamayacağının anlaşılması karşısında; somut olayda 35 adet fidanın hayatiyetini kaybetmesi sonucunda ortaya çıkan gerçek zararın miktarı sanığa usulünce bildirilip zararın ödenmesi hâlinde CMK"nin 231/5 ve devamı maddelerinde yer alan subjektif şartlar değerlendirilerek karar verilmesi gerekirken zararın giderilmediğinden bahisle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 15/06/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.