Davacı,   davalılardan işverene ait işyerinde 01.01.1986 tarihinden itibaren araçların satıldığı tarihe kadar devamlı olarak hizmet akdi ile çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozma üzerine ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı; davalıların murisleri S.A."a ait araçlarda 01.01.1986 tarihinden araçların satıldığı tarihe kadar çalıştığının tesbitini istemiş; Mahkemece 24.07.1988-01.07.1997 tarihleri arasındaki döneme ilişkin istemin kabulüne ilişkin olarak verilen karar Dairemizin 21.02.2006 tarihli kararı ile; davacının 20.07.1989-01.01.1995 tarihleri arasındaki dönemde davalıların murisine ait araçlarda çalıştığı sabit görülmüş ise de davacının 20.07.1989 tarihi öncesi ile 01.01.1995 tarihinden sonraki çalışmaları konusunda yeterli kanıt bulunmadığından eksik araştırma nedeniyle karar bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamı doğrultusunda yeniden yapılan araştırma sonucunda bu kez davacının 20.07.1989-01.01.1995 tarihleri arasında çalıştığının tesbitine fazla istemin reddine karar verilmiş ise de varılan bu sonuç usul ve  yasaya uygun bulunmamıştır.
N. Ç.  A.Ş."nin 08.11.2006 tarihli Mahkemeye yazılan müzekkere cevabında davacının 1995-1996-1997 yıllarında 41F1221,41F5055 ve 34 .. 446 plakalı araçlarla çalıştığı belirtilmiştir. Davacı dava dilekçesinde her ne kadar bu araçların plaka numaraları belirtmemiş ise de 1995-1996 yıllarında belirtilen plaka nolu araçların davalı murisi davacı Ayar"a ait olduğunun saptanması halinde, davacının 1995 sonrasında da çalıştığı kabul edilmesi de mümkündür.
Yapılacak iş; 41F5055-41F1221-34KD446 plakalı araçların tescilden itibaren tüm Trafik sicil kayıtları getirtilerek, belirtilen tarihlerde; S.A."a ait olup olmadığı araştırılarak çıkacak sonuca göre karar vermektir.
Öte yandan; yapılan araştırma sonucunda davacının 1995 yılından sonra çalışmasının bulunmadığının tesbiti halinde ise 506 sayılı Yasa"nın 79. maddede öngörülen hak düşürücü süre de tartışılmalıdır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 18.09.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.