Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2185 Esas 2021/1257 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2185
Karar No: 2021/1257
Karar Tarihi: 08.02.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2185 Esas 2021/1257 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 2 gün gözaltında kaldığı ve yapılan yargılama sonunda beraat ettiği bir dava sonucunda, davacının talebi doğrultusunda davalı Hazineden 60,70 TL maddi ve 100,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 25/08/2015 tarihinden işletilecek yasal faiz ile birlikte alınarak davacıya verilmesine karar verdi. Davalı vekili tarafından yapılan temyiz istemi REDDİNEDİRKEN, davacı vekilinin temyiz talebi reddedildi ve hüküm ONANDI. Kanunlar kapsamında, tazminat miktarının eksikliği, adli kontrol nedeniyle davacının maddi kazanç kaybının tazminata dahil edilmemesi gibi sair temyiz itirazları reddedildi. İlgili kanun maddeleri 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesi, 6100 sayılı HMK'nın geçici 3. maddesi, 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK'un 427. ve ek 4. maddeleri olarak verilmiştir.
12. Ceza Dairesi         2019/2185 E.  ,  2021/1257 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
    Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
    Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 60,70 TL maddi, 100,00 manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 25/08/2015 tarihinden işletilecek yasal faiz ile birlikte davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine


    Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    1- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
    Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 160,70 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
    Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
    2- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
    Tazminat talebinin dayanağı olan Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/249 Esas – 2016/55 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 25/08/2015 – 26/08/2015 tarihleri arasında 2 gün gözaltında kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 15/02/2016 tarihinde kesinleştiği, gözaltı tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
    Davacının 5.000,00 manevi birleşen 2016/165 E 2016/207 K sayılı dosyasında ise 10.000,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 60,70 TL maddi, 100,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, tazminat miktarının eksik olduğuna, adli kontrol nedeni ile davacının maddi kazanç kaybının tazminata dahil edilmemesine, usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ve sair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 08.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.









    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.