Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/16050 Esas 2016/13118 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde, gece vakti alkollü halde idaresindeki araç ile meskun mahalde yer alan kendi yönüne doğru "" Dur "" işareti bulunan tali yoldan kontrolsüzce ana yola çıkması sonucu iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında, TCK’nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde öngörülen failin kusuru, yaralı sayısı, suçun işleniş biçimi ile işlendiği yer ve zaman ölçütleri nazara alınarak, TCK"nın 3/1. maddesi gereğince fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde asgari hadden uzaklaşılarak hak ve nasafete uygun surette temel cezanın tayin edilmesi ile olay saatinden yaklaşık 2 saat sonra yapılan ölçümde 101 promil alkollü olduğu tespit edilen sanık hakkında bilinçli taksir hükmünün uygulanma koşulları oluştuğu dikkate alınarak, temel cezada TCK"nın 22/3. maddesi gereğince artırım yapılması gerektiği hususlarının gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar









verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (1.) bendindeki “suç sebep ve saikleri,” ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.