MAHKEMESİ : Manavgat 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/11/2014
NUMARASI : 2011/150-2014/613

Davacı-davalı A.. A.. vekili tarafından, davalılar-davacı A.. T.. v.d. aleyhine 01.06.2011 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önelenmesi kal ve ecrimisil; birleştirilen davada da davacı A.. T.. vekili tarafından davalı A.. A.. aleyhine 08.09.2011 günü verilen dilekçe ile tapu iptali ve tescil istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; asıl davanın kısmen kabulüne; birleştirilen davanın kabulüne dair verilen 04.11.2014 günlü hükmün Yargıtayca, duruşmalı olarak incelenmesi davacı-davalı A.. A.. vekili tarafından istenilmekle tayin olunan 02.06.2015 günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı-davalı A.. A.. vekili Av. N.. Ç.. ile karşı taraf davalı-davacı A.. T.. vekili Av. S..Ü.. ve davalı M.. T.. geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelenlerin sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. İş karara bırakıldı. Bilahare dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
-KARAR-
Davacı Ahmet, maliki olduğu 607 parsel sayılı taşınmaza davalı Medine’nin kullanmak, diğer davalılar Ali, Mehmet, Meltem ve Hüseyin’in ise bina yapıp ağaç dikmek yoluyla elattığını, taşınmazda tasarrufunun engellendiğini ileri sürerek, elatmanın önlenmesini, yapı ve bitkilerin kal’i ile 10.000.00 TL ecrimisilin alınmasını istemiştir.
Birleştirilen davada da, davacı Ali, 1973 yılında kayınpederinin hibe ettiği taşınmaza ev yapıp ağaç diktiğini, davalı Ahmet’in taşınmazda bir tasarrufu bulunmamasına rağmen hükmen adına tescil edilince yapı ve bitkilerin taşkın duruma düştüğünü, TMK’nın 724. madde koşullarının oluştuğunu ileri sürerek, taşınmazın adına tescilini istemiştir.
Mahkemece, asıl davada davalı Medine, Ali ve Mehmet hakkındaki davanın reddine, Meltem ve Hüseyin hakkındaki davanın kabulüne; birleştirilen davada, davacı Ali’nin iyiniyetli olduğu gerekçesiyle 607 parselin 2.952,51m² bölümünün davacı adına tesciline karar verilmiştir.
Hükmü, temliken tescil davasının davalısı A.. A.. vekili temyiz etmiştir.
Asıl dava, elatmanın önlenmesi, kal ve ecrimisil; birleştirilen dava Türk Medeni Kanununun 724. maddesine dayalı tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
TMK’nın 684 ve 718. maddeleri hükümleri gereğince yapı, üzerinde bulunduğu taşınmazın mütemmim cüzü (tamamlayıcı parçası) haline gelir ve o taşınmazın mülkiyetine tabi olur. Ancak, yasa koyucu somut olaydaki taşınmazların durumunu genel hükümlere bırakmamış, bu konumdaki taşınmazların maliki ile yapıyı yapan kişi arasındaki ilişkiyi TMK’nın 722, 723. ve 724. maddelerinde özel olarak düzenlemiştir. Uyuşmazlığın bu kapsamda değerlendirilmesi gerekecektir.
Malzeme sahibinin TMK’nın 724. maddesine dayanarak tescil talebinde bulunabilmesi için öncelikli koşul, malzeme sahibinin iyiniyetli olmasıdır. İyiniyetin kanıtlanması halinde yapı kıymetinin taşınmazın değerinden açıkça fazla olması ve yapıyı yapanın (malzeme sahibinin), taşınmaz malikine uygun bir bedel ödemesi gerekir. Ayrıca, yapının bulunduğu arazi parçası davalıya ait taşınmazın bir kısmını kapsıyor ise tescile konu olacak yer, inşaat alanı ile zorunlu kullanım alanını kapsayacağından mahkemece iptal ve tescile karar verebilmek için bu kısmın ana taşınmazdan ifrazının da mümkün olması gereklidir.
Somut uyuşmazlıkta, 181 parsel sayılı taşınmazın kadastro tutanağının edinme sütununda taşınmazın 1952 yılından bu yana Ahmet evlatları Hüseyin ve Ahmet ile Hasan oğlu H.. O..’ın zilyetliğinde bulunduğu ancak revizyon alınan tapu kaydındaki sınırlandırma nedeniyle dayanak tapu maliki H.. Ç.. adına tespitinin yapıldığı belirtilmiştir. Kadastro tespitine yapılan itiraz ve kadastro çalışması öncesinde 21.03.1961 tarihinde açılan elatmanın önlenmesi davalarının yargılaması sonucunda, 181 parsel hükmen Ahmet oğlu A.. A.. adına tescil edilmiştir. Tescilin kesinleşmesinden sonra yapılan ifraz ile oluşan 607 parsel sayılı taşınmazda davacı Ahmet oğlu A.. A.. adına kayıtlıdır. Temliken tescilin isteminin öncelikli koşulu TMK’nın 3. maddesinde hüküm altına alınan malzeme sahibinin iyiniyetli olmasıdır. İyiniyet, malzeme sahibinin elattığı taşınmazın başkasının mülkü olduğunu bilmemesini veya beklenen tüm dikkat ve özeni göstermesine karşılık bilebilecek durumda olmamasını ya da yapıyı yapmakta haklı bir sebebinin bulunmasını ifade eder. Somut olayda, dava konusu taşınmaz 1961 yılında açılan dava ile çekişmeli hale gelmiş olup, binaların yapıldığı tarihte de çekişme sonuçlanmamış olması nedeniyle davacının iyiniyetli olduğundan sözedilemez.
Ayrıca, fen bilirkişisinin 15.04.2013 günlü raporunda taşınmazın elatmanın önlenmesi davalılarının kullanımında olan bölümler gösterilmiştir. Manavgat Belediyesi’nin 26.09.2014 günlü yazısında, dava konusu 607 parsel sayılı taşınmazın 181 parselin ifrazıyla oluştuğu, Plansız Alanlar Yönetmeliği’nin 44 ve 45. Maddeleri uyarınca yeniden ifrazının olanaklı olmadığı belirtmiştir. TMK’nın 724. maddesine dayanılarak tescil isteminin koşullarından biri de yapının bulunduğu ve zorunlu kullanım alanını ana taşınmazdan ifrazının da olanaklı olması gerekir. Somut olayda, taşınmazın ifrazının olanaklı olmadığı tespit edilmiştir.
Davacı A.. T..’un temliken tescil isteminin koşulları oluşmadığından tescile karar verilemez, başka bir deyişle davacının isteminin reddine; davacı A.. A..’nın elatmanın önlenmesi ve kal isteminin kabulüne karar verilmesi gerekir.
Ayrıca, 05.04.2013 günlü keşif sırasında dinlenen mahalli bilirkişi davalı Medine’nin dava konusu taşınmazda kullandığı bölümü göstermiştir. Yine 11.03.2014 tarihli keşif sırasında dinlenen mahalli bilirkişi de davalıların kullandıkları yerleri ayrı ayrı göstermiş, 23.03.2014 günlü fen bilirkişinin raporuna ekli krokide bu alan (A) ile işaretli olarak belirtilmiştir. Bu nedenlerle, davalı Medine hakkında açılan elatmanın önlenmesi ve ecrimisil istemlerinin kabulü gerekirken reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Mahkemece, yukarıda yapılan açıklamalar uyarınca temliken tescil talebinin reddine, elatmanın önlenmesi, ecrimisl ve kal istemlerinin kabulü gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davacı A.. A.. vekilinin diğer temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 1.100TL Yargıtay duruşma vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacı A.. A..’ya verilmesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02.06.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.