Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/14072 Esas 2020/4280 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Yerel mahkemece, sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler ile 17/01/2011 tarihli ek karar temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
İnegöl 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.01.2011 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararın, ceza infaz kurumunda bulunan sanığa 03/02/2011 tarihinde tebliğinde, 5271 sayılı CMK"nın 35/3. maddesine aykırı olarak kararın kendisine okunup anlatılması gerektiği ancak gerekçeli kararın tebliğine ilişkin işlemlerin 5271 sayılı CMK"nın 35. maddesine uygun yapılmadığı bu itibarla tebligatın usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın 17.02.2011 tarihinde yaptığı temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek ve temyiz isteminin reddine ilişkin İnegöl 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.01.2011 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesine göre tebligatın, öncelikle sanığın beyan ettiği, en son adrese yapılması, bu adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilip, bu adrese tebligatın yapılması gerekir. Bir adrese ilk defa tebligat yapılacaksa 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21, daha önce tebligat yapılmış adrese tekrar tebligat yapılacaksa da aynı Kanun"un 35. maddesine göre tebliğ işlemi gerçekleştirilecektir.
İncelemeye konu dosyada, gerekçeli kararın sanığın mahkemede bildirdiği en son adrese tebliğe çıkarıldığı, bila tebliğ iade edilmesi üzerine önceden tebligat yapılmayan bir adrese doğrudan Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre gerekçeli kararın tebliğ edildiği bu nedenle de bu tebligatın usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında;
Sanığa yüklenen ve 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b, 116/2 ve 151/1. maddelerine uyan hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarının gerektirdiği cezaların türleri ve üst sınırlarına göre; 5237 sayılı TCK"nun 66/1-e maddesine göre tabi bulunduğu 8 yıllık asli dava zamanaşımının mahkumiyet kararı verildiği tarih olan 14.07.2010 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nin temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen asli dava zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle AYRI AYRI DÜŞÜRÜLMESİNE, 01.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.