Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13895 Esas 2021/1248 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13895
Karar No: 2021/1248
Karar Tarihi: 08.02.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13895 Esas 2021/1248 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasında, davacının talebinin kısmen kabul edilmesine karar vermiştir. Bu karara göre, davalıdan alınacak 30,00 TL maddi tazminat ve 250,00 TL manevi tazminatın yakalama tarihi olan 02/08/2011 tarihinden işletilecek yasal faiz ile davacıya verilmesi kararlaştırılmıştır. Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmişse de, tazminat miktarının 280,00 TL olması nedeniyle kesin karar verilmiştir. Karar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca ve 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/13895 E. , 2021/1248 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 30,00 TL maddi, 250,00 manevi tazminatın yakalama tarihi olan 02/08/2011 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında karar tarihi olarak "10/09/2019" yerine "11/09/2019" ibaresine yer verilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 3.200,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 280,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 08.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.