Mağdur ...’a yönelik nitelikli yağma suçundan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nin 148/1, 150/2, 62/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 16.12.2013 gün ve 2013/430 Esas ve 2013/441 Karar sayılı hükmün sanık ... ve savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6.Ceza Dairesi 29.03.2018 gün ve 2015/1460 Esas, 2018/2399 Karar sayı ile;
‘’Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Olay günü mağdurun İzban Alt Geçit girişinde yalnız başına yürürken, sanığın mağdurun önüne geçerek "Biz dört kardeşiz, birimiz cezaevinde onun için para topluyoruz" dediği, mağdur ...’ın cevap vermeden yürümesini sürdürünce, bir şey söylemeden sanığın mağdurun kolunu tuttuğu, mağdurun da cebinden çıkartığı 5 TL"lik kağıt para ve 75 kuruş parayı sanığa verdiği olayda; sanık tarafından sarf edilen sözlerin ve/veya mevcut fiziki koşulların yağma suçunun unsuru olan cebir ve/veya tehdit kapsamında değerlendirilemeyeceği gözetilmeden, sanığın yerinde olmayan gerekçe ile yağma suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulanmaması’’ şeklinde oyçokluğu ile bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma sonrası İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.09.2018 gün 2018/246 Esas- 2018/308 Karar sayılı kararı ile;
‘’...Sanığın sarf ettiği sözler, davranışları, mağdur üzerinde talebin yerine getirilmemesi halinde kendisine yönelik bir saldırı gerçekleştirilebileceği hususunda ciddi bir korku oluşturmuştur. Ve mağdur bu korkunun etkisi altında talep edilen parayı vererek canını kurtarmıştır. Mağdurun parayı rıza ile verdiğinden
bahsedilemez. Mağdura illa "Sanığın bu sözleri söylemesi, kolunu tutması yetmez, parayı vermeseydin, seni yere yatırıp, gerekirse canına zarar verip de paranı alsaydı döverek alsaydı" denemez. Sanığın eylemi bu haliyle sabittir. Bu sebeplerle Yargıtay 6. Ceza Dairesi"nin 29/03/2018 Tarih ve 2015/1460 Esas 2018/2399 Karar sayılı bozma ilamına uyulmayarak mahkememizin ilk kararında direnilmesine...’’” gerekçesi ile ilk hükümde direnilmesine karar verilmiştir.
Bu hükmün, sanık ... savunmanı tarafından tekrar temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "Onama" istekli 09.01.2019 gün ve 2018/100070 sayılı tebliğnamesi ile dairemize gönderilen dosya, yeniden incelenerek değerlendirilmiş ve karara bağlanmıştır.
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Oluş ve dosya kapsamına göre, İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.09.2018 gün, 2018/246-308 sayılı direnme kararı yerinde görüldüğünden,
"Dairemizin 29.03.2018 gün ve 2015/1460 Esas, 2018/2399 Karar sayılı bozma kararının" kaldırılmasına,
15.04.2020 gün ve 13100 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanık ... savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 22.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.