Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/545 Esas 2020/3012 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 04/10/2010 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası nedeniyle maddi manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; manevi tazminat istemi yönünden karar verilmesine yer olmadığına maddi tazminat istemi yönünden ise davanın kısmen kabulüne dair verilen 27/04/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi olanağı bulunmamasına göre davacının taşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-) Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, trafik kazasına bağlı yaralanma nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen ilk karar taraflar vekillerinin temyizi üzerine 17. Hukuk Dairesinin 29/09/2016 tarihli ve 2014/9003 esas, 2016/8339 karar sayılı ilamı ile “Somut olayda, dava dilekçesindeki kabule göre bakım parası olarak davacıya davalı tarafından elden 900,00 TL ödeme yapıldığı sabittir. Mahkemece, hesap edilen bakıcı giderinden bu miktarın tenzil edilmesi gerekirken bu husus gözardı edilerek davalı aleyhine fazla bakıcı giderine hükmedilmesi doğru görülmemiştir." şeklindeki gerekçe ile bozulmuş, bozma sonrası bozma ilamına uyulmasına rağmen mahkemece maddi tazminat istemi yönünden 900 TL tedavi giderinin tenzil edilmesi gerekirken hatalı şekilde 1.094,66 TL tenzil edilerek toplamda 1.889,51 TL maddi tazminata karar verilmiştir.
Belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, mahkeme kararının 6217 sayılı Kanun"un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7 maddesi gereğince düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle hüküm fıkrasının 2 nolu bendinde yazılı "Davacının maddi tazminat talebinin kısmen kabul kısmen reddi ile, 1.889,51 TL’nin kaza tarihi olan 01/12/2008 tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine" şeklindeki söz ve rakam dizesinden "1.889,51 TL"nin" rakamları çıkartılarak yerine "2.084,17 TL"nin" rakamlarının yazılmasına, davacının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddiyle, kararın davacılar yararına düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 28/09/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.