MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve diğerleri aleyhine 07/06/2007 gününde verilen dilekçe ile rücuen alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 26/11/2009 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava; rücuen alacak istemine ilişkindir. Yerel mahkemece istem esastan reddedilmiş; karar, davacı tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı, 5434 sayılı Emekli Sandığı Kanunu’nun 129. maddesi uyarınca, davalı ...’in iştirakçisine çarparak ölümüne neden olmasından dolayı hak sahiplerine bağladığı aylığın peşin sermaye değerinin ödetilmesini istemiştir.
Davalılar, kusur ve sorumlulukları bulunmadığından davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Yerel mahkemece, benimsenen bilirkişi raporu uyarınca müteveffanın yaşamı boyunca ödediği primlerin karşılığı olarak geride kalan hak sahiplerine bağlanan dul ve yetim aylığının peşin sermaye değerinin toptan ödeme ve ödenen aylıklar ve faizleri için haksız eylem sorumlularına rücu hakkı bulunmadığından davanın reddine karar verilmiştir.
01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu, 5434 sayılı yasayı yürürlükten kaldırmıştır. Aynı yasanın 101. maddesi ile 5510 sayılı yasadan kaynaklanan uyuşmazlıkların çözüm yeri iş mahkemeleri olarak belirlenmiştir. Şu durumda yerel mahkemece, anılan yasal düzenleme uyarınca dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken işin esasının incelenmiş bulunması doğru olmayıp kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle bozulmasına; bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına 23/02/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.