Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1407 Esas 2020/2585 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1407
Karar No: 2020/2585

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1407 Esas 2020/2585 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile davacı arasında hizmet alım sözleşmesi bulunmaktadır. Sözleşme kapsamında davalının çalıştırdığı işçilerin açtığı işçilik alacakları ile ilgili dava işçi lehine sonuçlanmış ve müvekkil tarafından dava dışı işçiye yapılan ödeme sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edilmiştir. Mahkeme davacının talebinin kısmen kabul edilmesine karar vermiştir ancak istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine davalı şirketin daha büyük bir sorumluluğu olduğu gerekçesiyle karar kaldırılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz eden taraf vekillerinin tüm sebepleri reddedilerek hüküm onanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri: 492 Sayılı Harçlar Yasası'nın 13/j maddesi, HMKnun 353/1-b-2 maddesi.

23. Hukuk Dairesi 2019/1407 E. , 2020/2585 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ordu 3. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçilerin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalınn sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedelin davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekilleri işçinin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiş, diğer davalılar davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve dosya kapsamında; davacının davalılar ile yapılan sözleşme kapsamında SGK kayıtlarına göre davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği, davalı şirketin %50 oranında sorumlu olduğu ve böylece davalı şirkete yükletilmesi gereken sorumluluk tutarının 40.660,14.TL olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, karara karşı taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince; davalı şirketin, davacı kurum tarafından dava dışı işçilere ödenen kıdem tazminatının kendi dönemine isabet eden kısmının tamamından sorumlu olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının HMKnun 353/1-b-2 maddesi gereğince kaldırılmasına ve davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi kararına ilişkin taraf vekillerinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Yasası"nın 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına,
aşağıda yazılı onama harcının davalıdan alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 13.07.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.