Özet:

Bu mahkeme kararında, bir kişinin iftira suçlamasıyla yargılandığı ve mahkumiyete çarptırıldığı belirtilmektedir. İftira suçunu işlemenin, soyut olarak bir suç ya da idari yaptırım gerektiren fiil isnadında bulunmak yerine, maddi eser ve delil uydurmakla mümkün olduğu açıklanmaktadır. Ancak, daha önceden var olan maddi eser veya delilin sunulması ya da iftira eyleminden sonra isnadın ispatı amacıyla sonradan uydurulması durumunda, suçun nitelikli şekli gerçekleşmez. Kararda yer alan bu açıklama hukuki bir detay olarak öne çıkmaktadır.
Somut olayda, sanığın gerçeğe aykırı bir fiil isnat etmesi ve bu isnadı desteklemesi için tanık göstermesi şeklinde iftira suçu işlediği iddiası yer almaktadır. Ancak, yargılamada sanığın maddi eser veya delil uydurarak suç işlemediği kararı verilmiştir. Bu nedenle, sanık hakkında TCK'nın 267/2. maddesi uygulanarak daha fazla ceza tayini yanlış bir uygulama olarak görülmüştür.
Mahkeme kararının sonuç kısmında belirtildiği üzere, sanık tarafından yapılan temyiz itirazları uygun görülmüş ve karar bozulmuştur. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri TCK'nın 267/2. maddesi ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesidir. Bu maddeler, iftira suçunun işlenmesi ve yargılaması ile ilgili detaylı bilgiler içermektedir.