Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/11987 Esas 2007/10199 Karar Sayılı İlamı

Davacı, davalı işveren nezdinde 01.04.1995-30.04.2002 tarihleri arası çalıştığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara,kararın dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların mahkemece verilen 05.08.1998-30.04.2002 tarihleri arasındaki çalışmanın tesbitine ilişkin hükme yönelik temyiz itirazlarının reddine,   
2-Dava, davacının davalılara ait iş yerinde 01.04.1995-30.04.2002 tarihleri arasında çalıştığının tesbiti istemine ilişkindir
Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiştir.   
Dosyadaki bilgi ve  belgelerden, davacının çalışmalarının davalı işyerinden 24.05.1995 tarihinden itibaren değişik tarihlerde verilen işe giriş bildirgeleri ile bildirildiği ancak 17.06 1998-30.07.1998 tarihleri arasında dava dışı başka işyerine ait çalışmaya ilişkin bildirimin yapıldığı ,bu tarihten sonraki çalışmaların yöntemince kanıtlandığı anlaşılmaktadır.
 Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 79/10.  maddesi olup yönetmelikle tesbit edilen belgeleri   işveren tarafından  verilmeyen  veya  çalıştıkları  Kurum’ca  tesbit  edilmeyen  sigortalılar,  çalışmalarını hizmetlerinin   geçtiği yılın sonundan başlayarak  5 yıl  içerisinde mahkemeye  başvurarak  alacakları ilam ile ispatlayabilirlerse  bu çalışmaların  Kurum’ca  dikkate alınacağı  belirtilmiştir.  Yerleşik  Yargıtay görüşü, birden ziyade  işe giriş  bildirgesi  verilmesi halinde çıkış yok ise ilk  işe giriş  bildirgesi ile son işe giriş bildirgesinin verildiği  tarihler  arasında geçen çalışmaların hak  düşürücü süreye  uğramayacağı,  çıkış varsa hak düşürücü sürenin  her kesim çalışma için ayrı  ayrı hesaplanacağı çıkış  tarihinden sonra işçinin aynı işyerinde  çalışmasını sürdürmesi veya hak düşürücü  süre içerisinde  tekrar aynı işyerine girerek  çalışmasının  hak düşürücü sürenin  işlemesine engel olmayacağıdır.Ancak davacı 17.08.1998 tarihinde başka işyerine girerek  çalışmış olduğundan  bu tarihten önceki davalı işyerindeki çalışmalarına ilişkin talebi hak düşürücü süreye uğramıştır.
Mahkemece,davacının 05.08.1998 tarihinden önceki  isteminin hak düşürücü süreden reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı işveren"e iadesine, 26.06.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.