Mahkemesi : İş Mahkemesi
Tarihi : 17.09.2015

Dava, rücûan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma üzerine ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava; 09.11.2012 tarihinde meslek hastalığına yakalandığı tespit edilip, %14,1 oranında meslekte kazanma güç kaybı oranı nedeniyle, sigortalıya, Kurumca yapılan sosyal sigorta yardımlarının tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı olay tarihinde (meslek hastalığının belirlendiği) yürürlükte bulunan ve 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunudur.
Mahkemece bozma ilâmına uyularak karar verilmişse de bozma gereği yerine getirilmemiştir.
1) Dairemizin 06.11.2014 tarih, ..../..esas, ..../..... karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; sigortalının davalı işverenden önce hangi iş yerlerinde çalıştığı, bu çalışmaların meslek hastalığının oluşmasında etkisinin olup olmadığı araştırılmalı, yapılacak araştırma sonucu böyle bir çalışmanın varlığı saptanacak olursa, sigortalının çalışmasının hangi işyerlerinde; hangi tarihlerde, ne iş yaparak geçtiği, çalışma ortamının nasıl olduğu hususları da açıklığa kavuşturulmalıdır. Bu nedenle, gerekirse, çalışma yerlerinde keşif de yapılarak bu eksiklikler giderilmeli, buna göre, meslek hastalığı ile işverenlere ait işyerlerindeki çalışma koşulları yönünden hastalığın oluşması ve ilerlemesi bakımından illiyet bağı olup olmadığı sigortalının çalıştığı iş kolu-çalışma süresi ve meslek hastalığının türü de gözetilerek bilimsel verilere göre yöntemince belirlenmeli, farklı tarihlerde, hizmetinde çalışılan işverenlerin birlikte kusurları olmayıp, ayrı zamanlarda ve ayrı ortamlarda meslek hastalığının oluşmasına birbirleriyle irtibatlı olmaksızın katkılarının bulunduğunun alınacak kusur raporu ile anlaşılması halinde ve her işverenin sadece kendi kusuru oranındaki maddi zarar miktarından sorumlu tutulması gerektiği gözönünde bulundurulmalıdır.
Dosya kapsamına göre davalının bir dönem yanlarında çalıştığı R.K. ve A.E."in taşeron olduğu, asıl işverenin ise A.Ş. olduğu belirtilmekle, davalının çalışmalarının gerçekleştiği işyerleri, çalışma süreleri ve asıl işveren – alt işveren sıfatları belirlendikten sonra yukarıda açıklanan ilkeler çerçevesinde alınacak kusur raporuna göre sorumlulukları belirlenmelidir.
Açıklanan maddi ve hukuki ilkeler tutulmaksızın, eksik inceleme ve araştırmayla, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
2) Kabule göre de, alınan 01.07.2015 kusur raporunda belirlenen %5 kaçınılmazlık oranının %50 "sinden de işverenin sorumlu tutulması hatalıdır.
O hâlde, davalı A.Ş. vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek hâlinde davalıya iadesine, 09.02.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.