Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2021/13575 Esas 2022/13652 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hüküm ve ek karar temyiz edilmekle dosya incelendi;
Hazinenin, sanığa isnat edilen görevi kötüye kullanma suçundan doğrudan zarar görmediği, bu itibarla bahse konu suçtan kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz hakkının bulunmadığı nazara alınarak, vekilinin bu suçtan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz talebinde bulunulması halinde, inceleme mercinin Yargıtayın ilgili dairesi olduğu, bu itibarla mahkemece verilen 06/08/2015 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilip kaldırılmasına ve yoklukta verilen hükmün, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/1. maddesinde yer alan "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" şeklindeki düzenleme ile aynı Yasa'nın 21/2. maddesi hükmü birlikte değerlendirildiğinde, öncelikle muhatabın bilinen en son adresine tebligat çıkarılması, iade edilmesi durumunda tebligatın mernis adresine yapılması gerektiği gözetilmeden, sanığın 12/05/2014 tarihli duruşmada bildirdiği bilinen en son adresine tebligat yapılmaksızın doğrudan mernis adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre tebliğ edildiği anlaşılmakla; tebligatın hukuken geçersiz olduğu gözetilerek, öğrenme üzerine yapılan eski hale getirme isteminin yerinde ve temyizin süresinde olduğunun kabulüyle işin esasının incelenmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen görevi kötüye kullanma suçunun 5237 sayılı TCK'nın 257/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanun'un 66/1-e maddesine göre 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, zamanaşımını kesen son işlem olan 23/10/2014 tarihli mahkumiyet hükmü ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği, zamanaşımını kesen başkaca bir sebebin de bulunmadığı anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasa'nın 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE 23/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.